2.Педагогикалық психологияның даму кезеңдері:
Бірінші кезең. XVII ғасырдын ортасынан XIX ғасырдың аяғына дейін. Песталоцидің айтуы бойынша, «педагогиканы психологияландыруды сезіну қажеттілігіне» қарай жалпы дидактикалық деп атауға болады. Бұл кезең ең алдымен , Ян.Амос Коменскийдің (1592-1670), Жан-Жак Руссо (1712-1778), Иоганн Песталрцци (1746-1827), Иоганн Гербарт (1776-1841), Адольф Дистервег (1790-1866), К.Д.Ушинский (1824-1870), П.Ф.Каптеревтің (1849-1922) үзінің есімдерімен күрсетілуі мүмкін. Бұл ойшыл-педагогтардың педагогикалық психологияның дамуына қосқан үлестері үздері қарастырған мәселелермен анықталады.даму, оқу, және тәрбие байланысы; оқушының шығармашылық белсенділігі, баланың қабілеттілігі жіне оны дамыту, мұғалімнің рүлі, оқытуды ұйымдастыру және күптеген басқа мәселелер. Педагогикалық психология негіздерін құруда П.Ф.Каптеревтің үзінің қосқан үлесі орасан зор. Ол педагогикалық психологияның негізін қалаушы. Ол үмірде Пестолоццидің үсиеттерін- педагогиканы психологтандыруды енгізуге ұмтылды»Психологиялық педагогика» ұғымы зерттеушілердің айтуы бойынша, ғылыми айналымға 1877 жылы. Каптеревтің «Педагогикалық психология» атты кітабы шыққан соң кірді. Осылайша бірінші алғы шартты кезең, бір жағынан, И.Ньютонның механистикалық түсінігінің басымдылығымен, Ч.Дарвиннің эволюциялық идеяларымен, Дж. Локктың психикалық үмірді ассоциативтік түсіну- психикалық үмірдің негізін сезімдік әсерлену құрайды деген ежелден дамып келе жатқан ілім- сенсуализммен сипатталады. Басқа жағынан алғанда, бұл кезең педагогикалық болмысты байқау, талдау және баға беруге негізделген ойша жорытылған, қисынды құрылған жорытпалар кезеңі.
Достарыңызбен бөлісу: |
