1. Орталық нерв жүйесі құрылымының жалпы жоспары, құрылымы, бөлімдері және маңызы мен қызметтері.
жүктеу/скачать 218,56 Kb.
|
1. Îðòàëû? íåðâ æ?éåñ³ ??ðûëûìûíû? æàëïû æîñïàðû, ??ðûëûìû, á?ë³
| Жүйке импульстарының өтуі.
Нейронның негізгі функциясы-кодталған ақпаратты тарату және біріктіру. Бұл белсенділіктің қарапайым көрінісі-қозу. Нейронның көптеген қасиеттері жүйке жасушасының мембранасының ерекше құрамына байланысты жүзеге асырылады. Кәдімгі Қос липидті қабат сыртқы бөлігінде сфинголипидтермен түзіледі, олар, әсіресе сульфатидтер, функционалды ақуыз агрегаттарының сақиналық ортасын құруға қабілетті (мысалы, Na+, K+-Атраза) және иондардың мембрана арқылы селективті тасымалдануын жеңілдетеді. Нейрон жағдайында бұл ақуыздың жұмысы иондардың ішкі және жасушадан тыс Кеңістік арасында келесі таралуына әкеледі. Иондардың біркелкі бөлінбеуі трансмембраналық демалу потенциалын тудырады (шамамен -70 мВ) — бұл Нейрон жүйке импульсін өткізбеген кезде цитоплазма мен жасушадан тыс ерітінді арасындағы трансмембраналық потенциалдық айырмашылық. Na+, K + -АТРаза — мембранада локализацияланған "иондық сорғы" ион концентрациясының теңсіздігін қамтамасыз етеді — иондардың концентрация градиентіне қарсы белсенді тасымалдануы: К+ жасушаға және Na+ жасушадан айдау. Бұл процесс энергия шығындарымен бірге жүреді. Бір АТФ молекуласының бөлінуі Екі к+ ионын және үш Na + ионын бір уақытта тасымалдау үшін жеткілікті. Жүйке белсенділігі кезінде жасуша ішіндегі к + иондары нейроннан пассивті түрде таралады, ал жасушадан тыс Na+ иондары нейронға енеді. Ынталандыру жасушасына әсер еткенде, жүйке қозуы концентрация градиенті бойымен қозғалуға мүмкіндік алатын K+ және Na+ иондары үшін жүйке жасушасының мембранасының өткізгіштігінің уақытша жоғарылауына әкеледі. Бұл жағдайда жасушаға Na+ иондарының ағымы к+ иондарының ағынынан асып түседі, бұл әсер ету потенциалының пайда болуына әкеледі. Мембрана өткізгіштігінің өзгеруі зарядтың өзгеруі және Na+ және K + тасымалдау үшін бөлек каналдар түзетін ақуыз молекулаларының конформациясы нәтижесінде пайда болады. Демалу потенциалының бастапқы теріс мәні (-70 мВ) оң мәнге өзгереді (+50-ден 170 мВ-қа дейін). Бұл na + иондарының артық болуы мембрана арқылы сыртқы жағынан жасуша ішіне енеді, ал К+ иондарының артық болуы басқа канал арқылы сәл кешіктіріліп, кері бағытта өтеді. Олардың шоғырлану қатынасының өзгеруі потенциал белгісінің өзгеруіне әкеледі. Потенциалдың мәні екі ионның қозғалысымен пайда болған тыныштық потенциалы мен потенциалдың алгебралық қосындысына тең: +70 мВ (немесе 50 мВ) — (-70 мВ) = 140 мВ (немесе 120 мВ). Әрекет ету потенциалы шамамен 10 мс сақталады, оның 1-2 мс тиісті ең жоғары потенциалға түседі, содан кейін na+ және K+белсенді көлігінің нәтижесінде бастапқы күй қалпына келеді. Потенциалдан пайда болатын электр тогы нейронның денесі арқылы бастапқы өткізгіштігін сақтайтын перифериялық аймаққа, содан кейін мембрана арқылы және оның сыртқы беті бойымен бағытталған. Бұл көрші аймақтың өткізгіштігінің өзгеруіне және Нейрон бойымен импульстің берілуіне әкеледі. Нәтижесінде қозу синапсқа өтеді. Жүйке жүйесінің қызметі табиғатта рефлекторлық болып табылады. Рефлекс-рецепторлардың тітіркенуіне жауап ретінде орталық жүйке жүйесі жүзеге асыратын сыртқы немесе ішкі ортадағы өзгерістерге организмнің тұрақты реакциясы. Рефлекторлық реакциялар әртүрлі: жарқын жарықта оқушының тарылуы, тамақ пен ауыз тиген кезде сілекей шығару және т. б. Рецепторлар-сыртқы және ішкі ортадағы өзгерістер туралы ақпаратты қабылдайтын жүйке ұштары. Рецептор қабылдаған кез-келген тітіркену (механикалық, жарық, дыбыстық, химиялық, электрлік, температуралық) қозу процесіне айналады (өзгереді). Қозу сезімтал, центрипетальды жүйке талшықтары арқылы орталық жүйке жүйесіне өтеді, онда импульстарды өңдеудің жедел процесі жүреді. Осы жерден импульстар орталықтан тепкіш нейрондардың талшықтары арқылы жауапты жүзеге асыратын атқарушы органдарға — тиісті бейімделу актісіне жіберіледі. Рефлекторлық доға-рефлексті жүзеге асыру кезінде жүйке импульстері (жүйке қозуы) рецепторлардан атқарушы (жұмыс) органға өтетін жол; бес бөлімнен тұрады: * тітіркенуді қабылдайтын рецепторлар; * орталық жүйке жүйесіне қозуды тарататын сезімтал, центрипетальды (афферентті) нервтер; * сезімтал нейрондардан қозуды атқарушы моторлы нейрондарға беретін кірістіру нейрондары; * орталық жүйке жүйесінен шеткеріге жұмыс органына жүйке импульстарын (қозу) өткізетін қозғалыс, ортадан тепкіш (эфферентті) нервтер; * қызметі рефлекс нәтижесінде өзгеретін, алынған тітіркенуге ден қоятын атқарушы жұмыс органы. Кез-келген рефлексті жүзеге асыру үшін рефлекторлық доғаның барлық байланыстарының тұтастығы қажет. Орталық жүйке жүйесі мен жұмыс органдарының арасында ағзадағы функциялардың өзін-өзі реттеу процестерінің негізінде тікелей және кері байланыс бар. Кез-келген рефлекторлық әрекетті жүзеге асыру белгілі бір әрекетті тудыратын немесе күшейтетін қозу процесіне және дененің осы қызметіне кедергі келтіруі мүмкін жүйке орталықтарын өшіретін ингибирлеу процесіне қатысады. Тежеу процесі қозуға қарама-қарсы: ол әрекетті тоқтатады, әлсіретеді немесе оның пайда болуына жол бермейді. Жүйке жүйесінің кейбір орталықтарындағы қозу басқаларында тежелумен бірге жүреді: орталық жүйке жүйесіне түсетін жүйке импульстары белгілі бір рефлекстерді кешіктіруі мүмкін. Орталық тежеу құбылысын 1862 жылы и. М. Сеченов ашты. Қозу және тежелу процестерінің өзара әрекеттесуі жүйке қызметінің, организмдегі функцияларды реттеу мен үйлестірудің негізі болып табылады. Мысалы, серуендеу кезінде флексор мен экстензордың жиырылуы кезектеседі: флексор орталығы қозған кезде импульстар флексор бұлшықеттеріне қарай жүреді, сонымен бірге экстензор орталығы баяулайды және экстензор бұлшықеттеріне импульстар жібермейді, нәтижесінде олар босаңсытады және керісінше. Осылайша, екі процесс — қозу және тежелу-өзара байланысты, бұл органдардың және бүкіл ағзаның үйлесімді қызметін қамтамасыз етеді. жүктеу/скачать 218,56 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|