№13 Дәріс. Саясат философиядағы еркіндік мәселесі Дәрістің мақсаты

еркіндік дәрежесін олардың табысы мен меншігінің көлемі ғана емес, 
сонымен бірге олардың материалдық және рухани игіліктерді өздерінің 
таңдауы мен орынды жұмсай алу мүмкіндігі анықтайды. 
Саясатта еркіндік мәселесі ұлттың құқықтық мемлекет құру идеясымен 
байланысты. Кез келген қоғамдағы жеке адам мен ұлттың еркіндік дәрежесі, 
ең алдымен, билік жүйесіне, оның түрлеріне (деспоттық, либералдық-
демокр., т.б.) байланысты болып келеді. 
2. Жауапкершілік пен еркіндік өмірлік маңызды экзистенциалдық 
категориялар ретінде философия тарихында діни, этикалық, заңдық, тарихи 
тұрғыда әр қырынан қарастырылып келді. Бұл философиялық ұғымдар адам 
тіршілігінің маңыздылығын сипаттайды. Еркіндік пен жауапкершілік 
бақылау, сараптама, тәжірибе жасау нәтижесінде адам білімінің артуына 
көмектеседі. 
Философиялық сөздікте де жауапкершілік пен еркіндік өзінше 
анықталып жүр. Анықтамасы бойынша: «Жауапкершілік – этика және құқық 
саласымен байланысқан, ерекше, әлеуметтік және моралді, құқықтық 
тұлғаның қоғамға, адамзатқа қатынасын білдіреді, ол өнегелік парыз 
атқарумен сипатталына-ды». 
Анықтамада көрсетілгендей, шындығында, қазіргі кезде жауапкершілік 
этика мен құқық саласында ең көп қолданыс тапқан, өнегелік парыз 
сезімімен байланысқан. Дегенмен, бұл анықтаманы толық, жанжақты деп 
айту қиын, себебі, адам онтологиясының осы мәселеге қатысты келесі 
маңызды көрінісі – еркіндікпен байланыссыз қарастырған. Жауапкершілік – 
еркіндіктің керісінше жағы, оның екінші «мені», ол еркіндікпен үздіксіз 
байланысқан, еркіндіктің имманентті шектеушісі болып табылады. 
3. Әлемдік философияда еркіндік мәселесі көне грек ойшылдарының 
идеяларында көрініс тапты. Қоғамда адамдардың еркін және еркіндігі 
жоқтарға бөлінуіне байланысты еркіндік антика философиясында мәселе 
ретінде қойыла бастады. Бұл мәселені алғаш философия тарихында Сократ 
көтерген болатын. Әрі қарай өрбіткендер Платон, Эпикур, стоиктер және т.б. 
болды. Орта ғасырларда болса, ерік бостандығы ретінде философия мен 
теологияда еркіндік мәселесін шешуге талпыныстар жасалынды. 
Бұл әсіресе христиан дінінің үстемдік етуімен байланысты. Ондағы 
негізгі идея адамның «күнә мен күнәдан құтылу» жолдарын таңдауы болды. 
Бұл мәселеде философтар ғана емес теологтар да бір шешімге келген жоқ. 
Соңында екі негізгі бағыттағылар арасында күрес басталды. Еркіндіктің 
алдын ала Құдаймен анықталып қойылатындығын жақтаушылардың ең 
көрнекті өкілі Августин болды. Орта ғасырдағы ұлы христиан ойшылы ақыл 
мен еріктің айырмашылығын адамның Құдай алдындағы күнәһарлығы 
еріктің алғашқы көрсетілген түзу жолдан тайқуынан көреді. 
Екінші бағытқа ерік бостандығын дәріптеуші Фома Аквинскийдің 
ілімін жатқызуға болады. Ал қайта өрлеу дәуірінің ойшылдары еркіндікті 
адамның кедергісіз жан-жақты даму ретінде түсіне отырып, оны жоғарғы 
адамдық құндылықтық деңгейіне көтерді. Мұндай түсінік Дж.Бруно, Пико 
делла Мирандола, М.Монтень еңбектерінде байқалады. 

Жаңа Заманда капитализмнің орнығуымен еркіндік өзекті мәселеге 
айналды. Еркіндік мәселесі жайында Декарт пен Спиноза, Гоббс пен Руссо, 
Локк пен Юм сияқты ойшылдар өз көзқарастарын қалыптастырған болатын. 
Осы ойшылдардың ізденістерінің өзіндік бір қорытындысындай және 
батыстық мәдениеттегі еркіндік мәселесін шешуде өзіндік үлгі 
қалыптастырған неміс классикалық философиясы деуімізге болады. Неміс 
классикалық философиясының өкілдері И.Кант, Г.В.Ф.Гегель, Л.Фейербах, 
И.Г.Фихте, В.И.Шеллинг еркіндік мәселесін ерекше деңгейге көтере отырып, 
оны 
онтологиялық, 
этикалық, 
әлеуметтік-психологиялық 
тұрғыдан 
қарастырды. 
Еркіндік мәселесін диалектикалық материализм тұрғысынан қарастыру 
Ф.Энгельстің шығармашылығымен байланысты. Ал кеңестік философияда 
еркіндік көбінесе тек қажеттілікпен байланысты қарастырылды. Қазақ 
халқының дүниетанымында еркіндік болмыстың іргетасы ретінде 
қарастырылады. Адам мен әлемнің қатынасы контексінде еркіндік мәселесі 
адамның табиғаттың ажырамайтын бөлігі ретінде қарастырылуынан 
туындайды. 
4. Абай халқымыздың ұлы ұстазы, тәлімгер педагогі. Оның өлеңдері 
мен қара сөздерінің ең басты объектісі — адам, басты мақсаты — адам 
тәрбиесі. Ғалым Мекемтас Мырзахметовтің зерттеуінше, адам болғанда да 
«өзі үшін оттаған хайуанның» бірі емес, адамдар үшін еңбек ететін, «ақыл, 
қайрат, нұрлы жүректі тең ұстайтын» жан – жақты жетілген адам. 
Абайша айтқанда, «толық адам». Ал «толық адам», «жетілген адам» 
дегендердің мағынасы – терең философиялық ұғымдар. Абайдың мұраты – 
адамды адамгершілік, кісілік жағынан жетілдіру арқылы қоғамды жетілдіру, 
қазақ қоғамын ілгері дамыған мәдениетті елдер қатарына қосу. «Атымды 
адам қойған соң, қайтіп надан болайын» деп, адам атына терең мән беріп, 
жоғары талап қойған Абай өз шығармаларында адамның жаратылысы мен 
өсіп-жетілуін, адам болу жолы мен адамдықтан шығатын жаман істерді атап 
көрсетеді. 
«Толық адам» бейнесін көрсететін, дәлірек жеткізетін басты 
өлеңдерінің бірі – «Әуелде бір суық мұз ақыл зерек» өлеңі. Абайдың 1898 
жылы жазған өлеңдерінің бірі. Тақырыбы: Ақыл, қайрат, жүрек бірлігі. 
Идеясы: «Ақыл, қайрат, жүректі бірдей ұстаған» адам ғана «толық адам» 
бола алады. «Біреуінің күні жоқ, біреуінсіз, ғылым сол үшеуінің жөнін 
білмек». 
Бұл жерде жүрек –қағылез, сергек сезімде, ал қайрат –байсалды 
сабырлылық пен табанды төзімділікті тудыратын қасиет. Тәрбиелілігі: 
Қазіргі кезде біреу жүрекке бағынса, біреуі ақылға бағынса, біреуі қайраттың 
жетегінде кетеді. Ақыл, қайрат, жүрек бірлігі ғана адамды «толық» етеді. 
Ақын бұл өлеңінде ақылды бәрінен бұрын қойған. 

жүктеу/скачать 0,51 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: