1. Адам болмысының категориялары (бақыт, сенім, өмір және өлім). Өмірдің онтологиялық және аксиологиялық мазмұны. Адам, оның ажалдығы және ажалсыздығы
Идеалистік философиядағы өлместік жөніндегі ойлар діни көзқарасқа өте жақын. Алайда, мыңдаған жылдарға созылған адамзат тәжірибесінде ешкім де қайта тірілген жоқ және қазіргі білімді адамға “о дүниеде денесіз мәңгі өмір сүретін жанды” көзге елестету өте қиын шаруа екенін ашық айту керек. Көп адамдар оған сенбейді де.
Олай болса, өлместік деп нені түсінуге болады? Бүгінгі таңдағы ғылыми деректерге сүйене отырып, біз тіпті дене ретінде де мүлде өшпейтінімізді айтып кетуіміз керек. Өйткені, өмір жаңа өмірді тудырып өз өмірін жалғастыра береді. Біздің бет-әлпет, мінез-құлық, сезім, дене бітім, табиғи дарын т.с.с. ерекшеліктеріміз – толығынан болмаса да – болашақ ұрпақтарға дариды. Олай болса, біз толығынан бұл өмірден кетпейміз, бала, немере өмірі арқылы қала береміз.
Енді адамның жан-дүниесі, рухына келер болсақ, ұлы адамдардың шығармашылық ісі адамзат тарихында мәңгілік сақталады. Абай, Құрманғазы, Шоқан, т.с.с. мыңдаған қазақ халқы тудырған асылдар өз шығармашылығымен тарихта мәңгі өмір сүреді. Олардың тудырған рухани құндылықтарынан біз мәңгіліктің қоңыр лебін сезінгендей боламыз.
2. Өмірдің мәні – оның шектеулілігін ұғыну. Уақыт, мәңгілік және мақсат. Қорқыт дүниетанымдағы мәңгілік өмір мәселесі. Фәлсафа дәстүріндегі Қожа Ахмет Яссауидің мистикалық дүниетанымы
Өлім - бұл өлім сияқты, тек біреу ғана. Егер өмірдегі өмір қайтыс болса, біздің өмірімізге қарағанда әлдеқайда жеңіл әрі жеңіл. Біз өміріміздің соңғы тамшысына ұқсап, кем дегенде бір сағатқа ұмтыламыз, бірақ өмірімізді ұзартуға және өлімді көрмеуге тырысамыз. Ал егер күнәкар жанымыз жай ғана жазаланса және қатаң тәртіп колониясы түріндегі тұтқын сияқты өмір сүру түрінде жазасын көтерсе ше? Өмір кейде өмірлік проблемалар түрінде жазалауға ұқсайды. Ал егер біздің әлеміміз тозақ болса, онда жазаланған жандар бар.
Өлім - бұл жаңа өмірдің басы, екіншісі біз үшін тағайындалған немесе біз жоғалтқан. «Өлімнен кейінгі өмір» деген тіркес пайда болған жоқ. Ал егер өлім - бұл жаңа өмірдің есігі. Біз қайтыс болудан қорқамыз, қорқыныш бізге тән, өйткені біз әрдайым белгісізден қорқатынбыз. Өмірден аман болуымыз керек, мәңгілік өмірге ие бола аламыз. Біз қайтыс болудан қорқамыз, өйткені біз өзіміздің сыртқы көрінісімізге сенеміз. Біз өліп, жеке басымыздан және жеке басымыздан айырылып қаламыз деп сенеміз. Біз өмірімізді шамадан тыс еңбекпен құтқандықтан жоғалтудан қорқамыз, материалдық байлығымыздан айырылып қалудан қорқамыз.
