|
...
Лаңкестікке
қарсы
"
Жиһадқа
"
жанаспайтын
"
сайтан
тірлік
"
Түрлі
бұқаралық
ақпарат
құралдарының
жарыса
-
жанталаса
жазуының
арқасында
ДАИШ
туралы
естімеген
адам
кемде
-
кем
шығар
.
Бүкіл
әлем
жұртшылығының
назары
сонда
десек
қателесе
қоймаймыз
.
Шын
мәнінде
Сирия
мен
Иракта
орын
алып
отырған
күрделі
жағдай
түрлі
мәселелерге
жол
ашып
,
көптеген
елдердің
ақпарат
кеңістігіндегі
қақтығыс
алаңына
айналды
.
Бұл
құбылысқа
әр
ел
өз
мүддесі
тұрғысынан
баға
бере
отырып
,
кінәліні
іздеуде
.
Бірілері
алпауыт
АҚШ
,
Батыс
Европа
елдері
мен
Израильді
кінәласа
,
өз
кезегінде
олар
сол
елдердің
режимдері
мен
қатар
Ресей
өкіметін
кінәлап
бағуда
.
Ал
Иран
өкіметі
мен
шииттік
режимді
жақтаушылар
Сауд
Арабиясы
,
Қатар
,
Түркия
секілді
мұсылман
елдерін
тікелей
жауапкер
ретінде
қарауда
.
Мәселенің
саяси
астарларына
қатысты
тым
көп
жазылғандықтан
,
оның
егжей
-
тегжейін
саяи
сарапшыларға
қалдыра
отырып
,
бұл
мәселеге
біз
діни
тұрғыдан
ғана
баға
беруге
тырысып
көрейік
.
Иә
, 2001
жылғы
11
қыркүйек
оқиғасынан
кейін
әлемде
исламофобияның
күшейгені
белгілі
.
Осының
салдарынан
ислам
террор
діні
ретінде
қабылдана
бастады
.
Сол
он
бес
жылдың
ішінде
осы
түсінік
көптеген
адамдардың
санасына
сіңіп
те
үлгерді
.
Өйткені
Таяу
Шығыстағы
"
Араб
көктемінен
"
кейінгі
оқиғалар
мұсылман
-
араб
елдерін
қызып
тұрған
соғыс
ошағына
айналдырып
жіберді
.
Даниядағы
карикатураға
қатысты
үлкен
дау
,
Франциядағы
журналистердің
өлтірілуі
,
т
.
б
.
секілді
оқиғалар
адамдардың
көз
алдында
Ислам
деген
кезде
террорлық
әрекеттер
елестеп
,
үрей
тудыратын
болды
.
Мұсылман
ғалымдары
мен
қатар
көптеген
елдің
ықпалды
тұлғалары
Исламның
террормен
байланысы
жоқ
екендігін
,
адамдар
арасындағы
бейбітшілік
пен
сенімділіктің
тірегі
,
әділдік
пен
мейірімділіктің
қайнары
екенін
қанша
атйқанына
қарамастан
,
әлемдік
бұқаралық
ақпарат
көздерінде
Исламға
қарсы
шабуыл
тым
қарқынды
әрі
ықпалды
түрде
жүргізілуде
.
Ақырында
,
Ислам
соғыс
діні
секілді
қабылдана
бастады
.
Әсіресе
,
Иракта
ДАИШ
-
тің
жасаған
сұмдықтарына
куә
болған
әлем
жұртшылығының
көз
алдында
мұсылмандар
мейірімсіз
,
қараңғы
,
көзі
қанға
тоймайтын
құбыжыққа
айналды
.
Исламды
зұлымдықпен
,
терроризммен
қатар
қоюдың
тарихи
қателік
әрі
шындықты
бұрмалаушылық
екенін
тағы
да
бір
қайталап
айта
кеткім
келеді
.
Этимологиялық
тұрғыда
алған
күннің
өзінде
Ислам
мен
террордың
бір
-
бірінен
қаншалықты
алшақ
ұғымдар
екендігі
айтпаса
да
көрініп
тұр
.
(
Осы
тақырыпқа
қатысты
кең
көлемді
мәлімет
үшін
қараңыз
:
А
.
Әділбаев
.
Ислам
мен
терроризм
-
кереғар
ұғымдар
).
Әсілінде
Исламды
терроизмге
телу
1990
жылдардағы
әлемде
орын
алған
саяси
оқиғалардан
кейін
ғана
қылаң
бере
бастағаны
белгілі
.
Сондықтан
бұл
мәлім
мәселеге
көп
тоқталып
жатпай
-
ақ
,
әлемдік
бұқаралық
ақпарат
құралдарында
және
террористік
қарулы
күштердің
арасында
Исламға
қара
күйе
жағу
үшін
қолданылып
жүрген
"
жиһад
"
және
"
халифат
"
секілді
ұғымдарға
тоқтала
отырып
,
мәселеге
үңілейік
.
Қазіргі
таңда
Исламды
терроризммен
байланыстыруға
жол
ашқан
себептердің
бірі
Исламдағы
"
жиһад
"
ұғымының
бұрмаланып
көрсетілуі
болып
табылады
.
Ол
-
әрі
кейбір
мұсылмандар
,
әрі
басқа
дін
өкілдері
тарапынан
бұрмаланып
,
бұрыс
түсініліп
жүрген
басты
ұғымдардың
бірі
.
Араб
тіліндегі
жиһад
сөзі
"
алға
қойған
мақсатқа
жету
үшін
күш
-
жігер
жұмсау
", "
талпыну
", "
тырысу
"
деген
сияқты
мағыналарды
қамтиды
.
Жиһад
сөзі
батыстық
ақпарат
құралдарында
негізгі
мағынасынан
бұрмаланып
дін
үшін
жасалатын
"
қасиетті
соғыс
"
деп
аударылып
жүр
.
Бұл
-
біле
тұра
әдейі
жасалып
отырған
бұрмалаушылық
.
Ислам
дініндегі
жиһад
-
дін
үшін
жасалатын
"
қасиетті
соғыс
"
емес
.
Ислам
діні
кез
келген
діни
соғысқа
қарсы
.
Дін
және
сенім
мәселесі
кез
келген
адамның
ар
-
ождан
бостандығына
тапсырылатын
өте
нәзік
мәселе
.
Адамның
діндарлығы
жүркетегі
Аллаға
деген
ыстық
ықыласына
қарай
бағаланады
.
Сондықтан
Құрандағы
"
Дінде
зорлық
жоқ
" ("
Бақара
"
сүресі
, 256-
аят
)
деген
қағида
ешкімді
күштеп
иманға
келтіруге
болмайтындығын
шегелеп
тұрып
көрсетіп
берген
.
Құранда
адамдар
арасындағы
түрлі
сенімдердің
болуы
арнайы
Аллаһ
тағаланың
қалауы
ретінде
қарастырылған
.
Мысалы
, "
Худ
"
сүресінде
: "
Егер
Жаратқан
Иең
қалаған
болса
,
адамдардың
барлығы
бір
үмбет
(
бірдей
сенімде
)
болар
еді
.
Бірақ
олар
үнемі
әртүрлі
жолды
ұстануда
" ("
Худ
", 118)
десе
тағы
бір
аятта
бұл
шындық
"
Егер
Жаратқан
Иең
қаласа
,
жер
бетіндегі
адамдардың
барлығы
тегіс
иман
келтірер
еді
" ("
Юнус
", 99)
деп
баяндалған
.
Сондықтан
Құран
Кәрімде
ислам
дінін
өз
еркімен
қабылдағысы
келмеген
адамдарға
"
Сендердің
діндерің
-
өздеріңе
,
менің
дінім
өзім
" ("
Кафирун
"
сүресі
, 6-
аят
),
"
Қалаған
иман
келтірсін
,
қаламаған
иман
келтірмесін
"
("
Кәхф
"
сүресі
, 29-
аят
),
деген
аяттармен
қатар
Пайғамбардың
міндетінің
адамдарға
дінді
айтып
жеткізу
,
оларды
күштеп
кіргізу
емес
екендігін
көрсеткен
көптеген
аяттар
да
бар
("
Мәида
"
сүресі
, 99-
аят
, "
Ғашия
"
сүресі
, 22-
аят
.)
Сондықтан
ислам
тарихында
дінге
зорлықпен
кіргізу
болмаған
.
Иудейлер
өз
дінінде
,
христиандар
да
өз
дінінде
қала
берген
.
Мұсылмандар
өз
мемлекетінде
тұратын
кез
келген
азаматты
өз
қорғауына
алған
.
Олардың
құлшылық
орындарына
тиіспеген
.
Қазіргі
таңда
мұсылман
елдерінде
сонау
ерте
кезеңнің
өзінде
салынған
құлшылық
үйлерінің
әлі
күнге
дейін
сақталып
қалуы
-
Ислам
дінінің
ар
-
ождан
бостандығына
қаншалықты
мән
бергендігінің
бұлжымас
дәлелі
.
Ал
қазіргі
таңда
өздеріне
"
халифат
"
деп
жариялап
алған
қараңғы
,
қан
көрмесе
тұра
алмайтын
деңгейге
жеткен
озбырлардың
мұсылмандықты
күштеп
қабылдатқызып
,
қабылдамаған
жағдайда
шімірікпестен
айуандықпен
өлтірулері
қай
қиялдарынан
туған
жиһад
?
Бұл
-
Құдай
жолында
жасалып
жатқан
жиһад
емес
,
Алланың
дініне
қарсы
жасалып
жатқан
қиянат
.
Жиһадты
мұсылман
ғалымдары
негізінде
үлкен
жиһад
және
кіші
жиһад
деп
екіге
бөледі
.
Пайғамбарымыз
(
с
.
а
.
с
.)
ауыр
шайқастан
қайтып
келе
жатып
"
Кіші
жиһадтан
үлкен
жиһадқа
келе
жатырмыз
"
деген
кезде
сахабалар
мұндай
кескілескен
,
жан
-
алысып
жан
беріскен
соғыстан
үлкен
қандай
жиһад
бар
екен
деп
таң
қалған
еді
.
Шын
мәнінде
мұндай
соғыстар
өткінші
құбылысқа
жатады
.
Үлкен
жиһад
деп
адамның
кемелдікке
көтерілуіне
кедергі
келтіретін
ең
үлкен
дұшпаны
нәпсімен
күресіне
байланысты
айтылған
.
Ал
кіші
жиһад
көбіне
материалдық
тұстарды
қамтиды
.
Сондықтан
да
қолға
қару
алып
күресу
мағынасындағы
жиһад
парыз
айын
,
яғни
кез
келген
адам
жасауы
қажет
парыз
емес
.
Ол
парыз
кифая
,
яғни
оны
мемлекеттің
қарулы
күштері
жасаса
,
өзге
адамаддың
оған
қатысуы
міндет
емес
.
Ал
нәпсімен
болатын
соғыс
жан
алқымға
келгенге
дейін
бітпейтіндіктен
,
бұл
үлкен
жиһадқа
саналған
.
Қысқаша
қайтарсақ
,
мұсылманның
адамдармен
қатынасында
барлық
амалдарын
Алла
тағаланың
ризашылығы
үшін
жасауы
осы
ұғымның
аясына
кіреді
,
ал
Оның
ризашылығына
бастайтын
жолдар
аса
көп
.
Мәселен
,
адамзат
өмірін
жақсарту
,
қоғамда
әділдікті
оррнату
,
мейірімділік
таныту
,
білім
алу
,
қажылыққа
бару
т
.
б
.
секілді
ізгі
әрекеттердің
барлығы
өз
кезегінде
жиһад
саналмақ
.
Сол
тұрғыдан
қарастырар
болсақ
,
қолға
қару
алып
соғысу
мұның
азғантай
бір
бөлігі
ғана
.
Ол
діннің
ең
негізгі
элементі
емес
.
Оның
өзінде
де
белгілі
қағидалармен
шектеліп
,
жүйеленген
және
оның
басты
мақсаты
-
зұлымдыққа
қарсы
тұру
.
Жалпы
алғанда
соғыс
жағдайында
ешқандай
құқық
сақталмайтыны
белгілі
.
Ал
Исламда
соғыс
жағдайының
өзінде
қатаң
сақталуы
қажет
талаптар
бар
.
Адамзат
тарихында
соғысқа
күрделі
шектеулер
қойған
Ислам
діні
ғана
.
Құран
Кәрімде
: "
Әй
мүміндер
!
Алла
үшін
куәлікте
туралық
пен
табандылық
танытыңдар
.
Және
бір
қауымға
деген
өшпенділік
сендерді
әділетсіздікке
жетелемесін
.
Әділ
болыңдар
.
Сол
тақуалыққа
жақынырақ
және
Алладан
қорқыңдар
.
Күдіксіз
Алла
не
істегендеріңнен
толық
хабардар
" ("
Мәида
"
сүресі
, 8-
аят
) -
деген
аят
жаудың
өзіне
әділдік
таныту
қажет
екенін
ескертеді
.
Сонымен
қатар
: "
Өздеріңмен
соғысқандармен
Алла
жолында
соғысыңдар
да
шектен
шықпаңдар
.
Негізінен
Алла
(
Т
.)
шектен
шығушыларды
жақсы
көрмейді
" ("
Бақара
"
сүресі
,
190-
аят
) -
деген
аяттан
мына
маңызды
мәселелерді
аңғарамыз
:
1. "
Өздеріңмен
соғысқандармен
"
деген
тіркес
тек
қолында
қаруы
бар
адамдармен
ғана
шайқасып
,
қолында
қаруы
жоқ
бейбіт
халыққа
қарсы
қару
көтермеу
керек
екенін
анық
айтып
тұр
.
2.
Жасалатын
соғыс
"
Алла
жолында
"
болуы
қажет
.
Яғни
өзге
елдерді
күшпен
басып
алу
,
табиғи
байлықтарға
иелік
ету
т
.
б
.
деген
секілді
дүниелік
мақсаттарды
көздемеу
керек
.
3.
Соғыс
кезінде
яки
біткеннен
соң
"
шектен
шықпау
"
қажет
екендігі
қатаң
түрде
ескертілуде
.
Демек
қазіргі
ДАИШ
содырларының
"
жиһад
"
деп
жар
салып
,
қан
төгуінен
Құранның
қойған
бұл
мақсаттарын
көре
алмаймыз
.
Ислам
дінінде
бейбітшілікті
сақтауға
ешқандай
амал
қалмаған
кезде
соғысуға
рұқсат
берілгенімен
,
соғыстың
жалпы
адамға
ұнамсыз
нәрсе
екені
мына
аятта
былайша
баяндалады
: "
Сендерге
ұнамаса
да
(
керек
кезде
Алла
жолында
)
соғысу
парыз
етілді
"("
Бақара
"
сүресі
, 216-
аят
).
Құран
Кәрімде
мұсылман
баласына
парыз
ретінде
бекітілген
мәселелердің
ішінде
осы
соғыс
қана
араб
тілінде
"
курһ
",
яғни
ұнамсыз
деген
сөзбен
келген
.
Сонымен
қатар
Алла
елшісі
(
с
.
а
.
с
.)
де
бір
хадисінде
: "
Дұшпанмен
бетпе
-
бет
келуді
тілемеңдер
.
Алайда
дұшпанмен
бетпе
-
бет
келе
қалсаңдар
,
сабыр
етіп
,
табандылық
танытыңдар
", -
деген
(
Бұхари
,
Жиһад
, 112, 156).
Ал
,
қазіргі
ДАИШ
содырлары
соғысты
барынша
жарнамалап
,
жастарды
арбап
,
қатарларына
қосуда
.
Ардақты
Пайғамбарымыз
(
с
.
а
.
с
.)
да
хадис
шәріптерінде
соғысқа
қатысты
қатаң
талаптар
қойған
.
Пайғамбарымыз
соғысқа
кетіп
бара
жатқан
қолбасшыларына
мынадай
ескертулер
жасаған
: "
Алланың
атымен
жолға
шығыңдар
.
Алла
жолында
күресіңдер
.
Соғысатын
адамдарыңмен
араларыңда
келісімдер
бар
болса
,
оны
қадағалаңдар
.
Шектен
шықпаңдар
,
соғыс
кезінде
өлтірген
адамдарға
"
мүсле
" (
өлі
денелерін
тілгілеп
,
көздерін
ойып
,
мұрындарын
кеспеңдер
)
жасамаңдар
.
Балаларды
,
әйелдерді
,
қарт
кісілерді
,
ғибадатханалардағы
адамдарды
өлтірмеңдер
".
Тіпті
жараланған
жау
әскерлерінің
өзіне
көмек
көрсетуді
бұйырып
,
ағаштарды
,
егін
алқаптарын
өртеуге
тыйым
салған
(
Ахмед
ибн
Ханбәл
,
Муснәд
, 1/300.
Әбу
Дәуід
,
Жихад
, 82).
Ислам
дінінің
бұл
дәстүрін
Пайғамбарымыздан
кейін
келген
халифалар
мен
мұсылман
елдері
басшылары
қатаң
ұстанып
отырды
.
Шариғаттың
бұл
заңдылығын
ешкім
алып
тастаған
емес
.
Бұл
ерекше
мән
берерлік
жәйт
.
Пайғамбарымыздың
(
с
.
а
.
с
.)
жүргізген
шайқастарына
үңіліп
қарар
болсақ
,
көп
адамның
өлмегенін
көреміз
.
Яғни
пайғамбарымыз
зұлымдықты
тоқтату
үшін
үлкен
күш
салумен
қатар
,
бір
адамның
өмірін
сақтап
қалу
үшін
өте
үлкен
күш
-
қайрат
жұмсағанын
көреміз
.
Өйткені
ол
соғыс
кезінің
өзінде
астамшылық
пен
шектен
шығушылыққа
жол
бермеген
.
Ал
қазіргі
ДАИШ
-
тіктердің
жасап
жатқан
бейкүнә
адамдарды
малша
,
аяусыздықпен
,
өте
жиіркенішті
түрде
қырып
-
жоюлары
қай
шариғаттан
алынған
?
Негізінде
ол
лаңкестердің
жасап
жатқанының
жиһад
түгілі
,
исламға
мүлдем
қатысы
жоқ
.
Олар
-
өздерін
мұсылман
санап
,
исламды
мүлде
тани
алмаған
сауатсыз
,
қараңғы
,
бәдәуи
саналы
адасушылар
.
Адам
өлтіру
арқылы
жұмаққа
кіремін
деу
бос
қиял
ғана
.
Бейкүнә
адамдарды
өлтіру
арқылы
Алла
тағаланың
разылығына
бөленемін
деу
барып
тұрған
азғындық
пен
үлкен
қателік
.
Ал
әрбір
мұсылманның
басты
мақсаты
-
Алла
ағаланың
разылығына
бөлену
.
Ислам
соғысты
барынша
шектеп
,
әділдік
пен
бейбітшіліктің
болғанын
қалайды
.
Ислам
діні
өзге
адамдарды
,
мәдениеттірді
жойып
,
жоқы
қылуды
тіптен
көздемейді
.
Бұған
Пайғамбарымыздың
өмірі
мен
оның
ізін
жалғастырған
ардақты
сахабалардың
өмірі
куә
.
Пайғамбарымыз
(
с
.
а
.
с
.)
қоғамда
бейбітшілік
пен
тұрақтылықты
сақтау
үшін
әлсіз
болып
тұрған
кезеңде
де
,
күшті
болып
тұрған
кезеңде
де
кез
-
келген
келісімді
жасауға
дайын
тұрған
.
Мәселен
,
Хұдайбия
келісім
шарты
қаншалықты
ауыр
болғанына
қарамастан
Пайғамбарымыз
мүшіріктермен
келісімге
келген
.
Мәдинада
күшті
болып
тұрған
кездің
өзінде
июдей
және
христиандармен
келісім
шарт
жасасқан
.
Мәдина
келісім
шарты
-
бұны
дәлелдейтін
ең
маңызды
және
сонау
ерте
кезеңнің
өзінде
жазбаша
түрде
бекітілген
құқықтық
құжат
.
Сонымен
қатар
,
жеке
адамдар
мен
кейбір
топтардың
өз
бетінше
жиһад
жариялауға
ешқандай
құқы
жоқ
.
Соғысты
тек
қана
мемлекет
жариялай
алады
.
Кейбір
құқықшылар
формальді
түрде
ДАИШ
ұйымында
мемлекеттің
белгілері
бар
дегенімен
,
шындап
келгенде
олардың
күшпен
басып
алып
,
елді
тонап
,
озбырлық
және
қорқынышпен
ұстап
отырған
территориясы
мемлекетке
жатпайды
.
Олар
өз
озбырлықтарын
заңды
етіп
көрсету
үшін
өздерін
мемлекет
ал
басшыларын
"
халифа
"
деп
жариялаған
.
Шын
мәнінде
олар
халифат
бола
алады
ма
және
басшылары
халифа
ма
?
Алдымен
мына
жайтты
айта
кетейік
.
Құран
Кәрімде
мемлекет
билігі
міндетті
түрде
халифат
деп
аталуы
керек
деген
ешқандай
да
бұйрық
жоқ
.
Қала
берді
Пайғамбарымыз
(
с
.
а
.
с
.) : "
Менен
кейін
халифалық
отыз
жыл
ғана
жалғасады
.
Ал
одан
кейін
патшалықтарға
айналады
",-
деген
(
Әбу
Дәуіт
,
Сунна
, 8;
Тирмизи
,
Фитән
,
48 ).
Демек
нағыз
халифалыққа
лайық
кезең
сол
алтын
ғасырдағы
отыз
жылдық
кезеңмен
шектеліп
тұр
.
ДАИШ
-
тің
өзін
халифат
деп
жариялап
өзге
мұсылмандарды
өзіне
бағынуға
шақыруы
исламның
ұстанымдарына
да
әлдемдегі
қазіргі
жағдайға
да
мүлдем
сәйкес
келмейді
.
Ислам
шариғаты
бойынша
халифа
мұсылман
үмбетінің
бәріне
ортақ
бір
өкіл
болып
табылады
.
Сондықтан
мұсылман
үмбеті
келісу
арқылы
немесе
жоғары
деңгейдегі
мұсылман
ғалымдары
,
мұсылман
мемлекетттері
немес
үлкен
мұсылман
қауымдастықтары
лайық
деп
тапқан
жағдайда
ғана
халифалық
жайлы
сөз
қозғауға
болады
.
Демек
өте
жоғары
маңызға
ие
халифаны
күллі
мұсылман
үмбетінің
шынайы
жан
ашырлары
ғана
лайық
көріп
таңдайды
.
Ондай
халифа
таңдала
қалған
жағдайда
бүкіл
істерін
Құран
мен
сүннеттегі
Алланың
бұйрықтарына
сай
,
елді
шура
,
яғни
мұсылман
үмбетінің
мәселелерін
шешуге
лайықты
тұлғалардан
тұратын
кеңес
арқылы
басқаруы
тиіс
.
Ал
құрамында
ешқандай
ғалымы
да
жоқ
,
мұсылман
үмбеті
түгілі
сол
аймақта
"
халифат
құрамыз
"
деп
күрес
жүргізіп
жатқан
түрлі
топтардың
өзі
мойындамаған
ат
төбеліндей
ғана
содырлардың
өздерін
халифат
деп
жариялап
,
ойларына
келгенін
жасаулары
ислам
шариғатының
нормаларына
мүлдем
сәйкес
келмейді
.
Сондықтан
ислам
құқығында
ерекше
орны
бар
халифалықты
террористік
ұйыммен
байланыстыру
-
Исламға
жасалған
ауыр
қиянат
.
исламтанушы
Алау
ӘДІЛБАЕВ
,
e-islam.kz
PDF
создан
с
пробной
версией
pdfFactory Pro
www.pdffactory.com
Достарыңызбен бөлісу: |
|
|