188
Қазақ өнерінің антологиясы
Әнім зор, өлеңім мол, өнерім көп,
Зор байлық – өлең, сауық, тамашамыз.
Майса:
Бойыма біткен өлең айтсам, дайын,
Саған мен байлық айтып неғылайын.
Сауытбек,
шіренесің неменеге,
Келіпсің сұрап мініп тайдың майын.
Сауытбек:
Келгенім рас, Майса, тайды мініп,
Отырсың сұрамастан жайды біліп.
Айтыссам, сұлу қызбен таңдамалы,
Талайы беттен сүйген қайырылып.
Майса:
Көктемде сиыр қашар оқырадан,
Ауылым күнде жиын топырлаған.
Ақын
деген мақтан ғой, әнге кедей,
Бәріміз ақын қызбыз, соқыр адам.
Сауытбек:
Тұрмысың бүгін көріп Сауытбекті,
Бір көзім бір көзіме ауып кетті.
Атақты
Балта атаның тентек қызы
Бетімнен оңдырмай-ақ қауып кетті.
Майса:
Өлеңші келіп-қайтқан талай-талай,
Артына қашып кеткен бір қарамай.
Атаңызды мына жұрт Абыз дейді,
Ұқсаттың адамзатты итке қалай?!
Сауытбек:
Сен менің неғып едің бір көзімді,
Мен сенің ұнатпадым мінезіңді.
Екі
жас дос болуы қиын емес,
Ұстасаң от боп тұрған білегімді.
Майса:
Сауытбек, есте бар ма, түнеу күнгі,
Кетіп ең көрместей боп бұл өңірді.
