иесі», «шаңырақ көтерді» деген тіркестері санамызда қалыпты ұғымға
айналып кеткен. Бұл ұғымды халық алдына ұсынып отырған жазушының да
нағыз қазақи тәрбиемен сусындаған тұлға екендігін көруге болады.
Д. Исабековтің келесі «Шалдар» әңгімесінде автор біресе кейіпкер болып
сөйлесе, бірде жай ғана баяншы ретінде оқиғаны баяндайды. Оны мына
үзіндіден көруге болады: «Ақымақтар-ай, тентектер-ай түге! О, жарым естер-ай десеңші! Бойына сыймаған күйініш пен өкініш, Қарекеңнің жан түбінен осы бір сөздерді лақтырып тастады. «Не жетпейді, ойпыр-ау не жетпейді екен бұларға. Ел тыныш, қой үстіне бозторғай жұмыртқалап, ақ
