Шигатане Ишивате В. thuringiensis бактериясын ашты. Ол 1901 жылы Жапонияда фляшениямен ауыратын тұт жібек құрты (Bombyx Mori) дернәсілдерінен осы бактерияны бөліп алып, Bacillu Sotto деп атады. (Sotto – бұл жапондық сөз ақсау деген сөзге ұқсас) В. thuringiensis әсерінен дернәсілдер өледі, содан кейін жұмсарып , босайды және бос болып ақырында қараяды. 1911 ж Эрнст Берлинер осыған ұқсас бактерияны Жерорта теңізі үң күйе көбелегінің ауру дернәсілдерінен бөліп алды. Осы патогенді Тюринген провинциясында ашқандықтан, оны Берлинер В. thuringiensis деп аталы. 1976 жылға дейін В. Thuringiensis-тің тек қабыршақ қанаттыларға (көбелектер мен күйе көбелектерге) патогенді болатын штамдары белгілі болды. Бірақ кейінгі зерттеулер қос қанаттылар (шыбындар, шіркейлер мен масалар) мен қатқыл қанаттылар (қоңыздар) үшін патогенді болатын штамдардың бөлініп алуына әкеліп соқты.