Арман пв баспасы

111
Жа рай ды, жа ным Са ра, осы сө зің,
Тас тү лек тұ рым тай дай екі кө зің...
Шір кін-ай, мұн дай жүй рік туар мы сың,
Сөй лей сің ал тын дай ғып сөз дің же зін.
Қа на тын күн шал ма ған ақ тұй ғын ның,
Жа па лақ ием де нер бас қан ізін...
Ке мі тер дұш пан, шір кін, қай же рің ді,
Адам зат озар емес бір ба сың нан, –
деп сүй сі не мақ тап, шын ба ға сын бе ре ді.
Ай тыс кер лер дің бар мақ са ты – же ңу. Бір жан ақын Са ра ның 
өне рін ар дақ тай оты рып, осын дай сөз ге жүй рік ақын қы зын елі 
қа лай қа дір лей ді екен деп, тың та қы рып бас тап ке те ді. Бір жан 
аяқ ас ты нан Са ра ға:
Ша қыр тып, осын да ал дырт күй еуің ді,
Кө рей ін таң дап қос қан сы ңа рың ды, –
дей ді. Сан жүй рік ті сөз бен бу ған Са ра ның қау іп те не ті ні де осы 
еді... Тағ ды ры ая ныш ты ақын Са ра дәл осы жер де же ңіл ге нін 
мой ын дай ды:
Адам ға жол бер ме ген есіл ті лім,
Күн өт пей жел піп ұш қан қы зыл гү лім.
Сіз дер ден ұял ған нан жү ру ші едім,
Есек ке қо сақ тау лы өт ті кү нім.
Өзі бі лер деу ші едім жақ сы лар дың,
Ақы ры қай ғы бол ды ен ді мұ ным.
Сіз дер ге се не тұ ғын сор лы ба сым,
Кел ген де Жиен құл ға шық пай ды үнім... –
деп қат ты қа мы ға ды, ба сы на тең дік бе руін сұ рай ды. Өзі мен тең-
дес әріп те сі нің қай ғы сы на Бір жан да ор тақ та сып:
Оба лың Есім бек пен Тұ рыс бек ке,
Жігітің жөндеу екен, ей, биша ра, –
деп аяушы лық біл ді ре ді.
«Бір жан мен Са ра ай ты сы» сол тұс та ғы қа зақ әй ел де рі нің бас 
бос тан ды ғын, адам гер ші лік пен әділ дік ті, шын дық ты өзек ті де әлеу-
мет тік та қы рып етіп кө те ре ді. Екі ақын өз де рі тұр ған екі өңір дің 
жақ сы-жай саң да рын ке зек-ке зек са рап тай оты рып, олар дың сан 
алу ан адам гер ші лік қа си ет те рі мен ке лең сіз іс-әре кет те рін жай ып 
са лып, олар ға ха лық тала бы на сай ке ле тін дей ба ға бе ріп оты ра ды. 
Со нау қи ян да ғы Са ры ар қа дан Са ра ны же ңе мін деп Же ті су ға кел ген 

жүктеу/скачать 4,97 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: