Бала мен қарым – қатынастағы кейбір қателіктер
|
Баланың астар санасында қабылдануы
|
Дұрысы
|
Жылама! Жаман балалар ғана жылайды
|
Мен әлсіз, жаман баламын!
|
Жарайды, кішкене жылап ал, жеңілденіп қаласың!
|
Әкесіне (шешесіне) ұқсап сүймірейіп тұрғанын қарашы!
|
Әкемді (шешемді) жек көреді
|
Сенің әкең (шешең) ең жақсы адам. Қандай ақылды еді! (жақсылықтарын айтып отыру).
|
Ой, ақымақ – ай!
|
Менің ақымақтығымды жақсы көреді.
|
Бала менің ақылды, әдемі...
|
Біз сені жақсы болсын деп...
Сен болсаң...
|
Мені ата – анам да жек көреді. Үмітін ақтай алмайтын босбелбеумін
|
Біз сені жақсы көреміз, түсінеміз. Әлі – ақ бәрі орнына келеді
|
“Бәленбайдың баласын қарашы...”
|
Мен одан кеммін
|
“Менің ойымша ондайды сен де, жасай аласың! ”
|
“Әйтеуір бәрін былықтырасың да жүресің!”
|
Келесі жолы өздері істесі. Енді ештеңе істемейсін!
|
“Әрбір адамның қателесуге құқығы бар. Ештеңе етпейді келесіде байқап істе!”
|
“Сенің ақылың жететін іс емес...” үлкендердің ісіне араласпай жайыңа отыр
|
Менің қолымнан ештеңе келмейді. Мен түкке тұрмайтын байқұспын.
Менің ойым ешкімге қызық емес.
|
Араластыруға болатын іс болса: “Қане, сенің ойы қалай?” – деп болмаса, “Бұл істің шешімін өзімізге қалдыр!”
|
