Аты-жөні: Тұрсынқызы Дария Курс: 3 топ: Физ-31 Емтихан тапсырған күні

Спектральды талдау талданатын зат шығаратын немесе сіңіретін жарық сәулеленуіне негізделген.

17 ғасырдың басында жарықтың екі теориясы болды:

Ньютон теориясы, оған сәйкес жарық сәуле көзінен түзу таралатын жарық бөлшектері - корпускулалар ағыны болып табылады. Бұл теория шамамен 100 жыл бойы басым болды.

Гюйгенстің толқындық теориясы: жарық - бұл әлемдік эфирде таралатын серпімді толқын. Осы теорияның негізінде Френкель 19 ғасырдың басында оптикалық құбылыстарды түсіндірді.

1824 жылы Мусквелл жарықтың электромагниттік теориясын жасады.

Толқындық қасиеттерді де, бөлшектерге тән қасиеттерді де біріктіретін жарықтың қос сипаты бар деп жалпы қабылданған. Кейбір құбылыстарда (интерференция, дифракция, поляризация) жарық толқын сияқты, ал басқаларында (шағылысу, сыну, фотоэффект) - бөлшектер ағыны (фотондар) тәрізді болады.

Атомдар мен молекулалар электромагниттік толқындарды бөлек топтарға бөледі. Толқындардың әр тобы бір-біріне тәуелсіз тұтастай таралады және бөлшектерге тән бірқатар қасиеттерге ие. Бөлшектердің қасиеті бар мұндай электромагниттік толқындар тобы фотон деп аталады.

Фотон энергиясы - бұл электромагниттік толқындардың толық энергиясы және тербеліс жиілігіне байланысты:

E = hv,

v - герцтегі тербеліс жиілігі.

Электромагниттік толқындардың олардың толқын ұзындықтары бойынша реттелген орналасуы спектр деп аталады. Электромагниттік спектр аймақтарға бөлінеді:

1. Гамма сәулелері.

2. Рентген сәулелері ~ 5 нм.

Ультрафиолет аймағы: 5-400 нм:

вакуумдық ультрафиолет: 5-185 нм;

алыс: 185-230 нм;

жақын: 230-400 нм.

Көрінетін аумағы: 400-750 нм. Ол түрлі-түсті жарық ретінде қабылданады және спектрлік анализде кеңінен қолданылады.

Инфрақызыл аймақ:

жақын: <25 микрон;