Атабаева М.С., Абдирасилова Г. Қ
29
болып келеді, сондықтан қазіргі түркі тілдерінің көпшілігінде атау, ілік,
барыс,табыс, жатыс, шығыс септік жалғауларының сыртқы тұлғалары
да, мағыналары да, қызметтері де негізінен ұқсас болып келеді. С.
Исаев оны қазақ тіліндегі септік жалғау жүйесінің өте ерте кезде
қалыптасып, сөз түрлендіру, парадигмалық сипаты, тұлғалық түрлері,
әрқайсысының
мағыналық шеңбері, сөйлемде атқаратын қызметі мен
сөздер арасындағы грамматикалық қатынастары тұрақталып, кейін
жекелеген түркі тілдерінде үлкен өзгеріске түспей енгендігін байқатады
деп есептейді. Осы тұрғыдан алғанда, қазақ тілінің өзіндік ерекшелігі
көмектес септігі болып табылады [5, 92-б.Сөйтіп, түркі
тілдерінде
септік жалғауларын грамматикалық және көлемдік септіктер деп екіге
бөлуге болатын негіз: олардың білдіретін мағынасы, атқаратын қызметі,
шығу, даму тарихымен бірге септік тұлғаларының сөздерді бір-бірімен
байланыстырып, сөз тіркесінің типін құрау мәнінің ерекшелігінен
де көрінеді. Э. В. Севортян түркі тілдерінде септіктерді бұлай
грамматикалық және көлемдік септіктерге бөлуді бір жағынан шартты
санайды, сондықтан бұлай бөлуден бас тартуға да болады деп есептейді.
Бұл екі топқа бөлінетін септік жалғаулары кейде барыс-бағыттық болып
сәйкес келсе де, сонымен қатар әрі грамматикалық әрі көлемдік септік
қатарында жүрсе де, өзіндік ерекшеліктері бары байқалады. Бұл оларды
грамматикалық және көлемдік септік деп екіге бөлудің ғылыми негізі
барын білдіреді деп тұжырымдайды [6, 45-б.].
Грамматикалық септіктерге атау, ілік, табыс септіктері жатқызылады.
Көлемдік септіктерге: барыс, жатыс, шығыс септіктері жатқызылады.
Егер грамматикалық септіктер тек заттық мағынамен байланысты
болып
бір ғана қызмет атқарса, көлемдік септіктер екі түрлі мәнде:
заттық және адвербиалдық мәнде, екі түрлі қызмет атқарады; бірде зат
есімнің грамматикалық көрсеткіші болып, жанама объектіні білдірсе,
бірде өзі жалғанған сөзге бағыттық, мекендік, мезгілдік мағына қосып,
пысықтауыш қызметін атқарып үстеуге де айналдырады, осындай қызмет
оларды көлемдік септіктер деп бөліп атауға негіз болады. С. Исаев
септіктерді бұлайша бөлу кейбір түркологтардың
еңбектерінде орын
алғанымен, қазақ тілі морфологиясы бойынша зерттеулерде жалғасын
таппағандығын көрсетеді [5, 96-97-бб.].