Анасы:(анасы шошынып, баласының басына жабысады)
-
Басыңа не болған? Жасаған, бұл не сұмдығың көрсеткен? Тыңдашы,
тыңдашы, балапаным, олар сенің басыңа не істеген? Келші, көрейік...
Саған кішкене кезіңде айтып берген бесік жырын білетін боларсың. Есіңе
түсірші, Қасымым!
Айналайын баладан,
Тауып алған даладан,
Далада бала жатарма-ау....Сұм заман құрбаны болған құлыным, ең ауыр
жаза,ең ауыр азап,ең ауыр,сорақы тағдыр тәлкегіне ұшырайтындай не
жаздың,балам.Қатты терінің астынан шыққан шаш,теріден аса
алмай,миыңды тескенде, жаның шыңғырғында, басыны теріні жұлып алар
қолың байлаулы дәрменсіз күйінде кімді қарғарыңды білмей
жазалағанда,тіліңді,ұлтыңды,дініңді,өзіңді, туыстарыңның бет-жүзін, әке-
шешеңнің дидарын ұмытқаныңда мына сені дүниеге әкелгенім үшін, сені
туғаным үшін мына мені неге қарғамадың екен?! Қасымым... Қақпас Жөнейт,
сенің балаңды, ініңді өлтірген біз емес қой. Не жазды саған менің жазықсыз
балам. Ақылың, есін алғанша өмірің алмадың ба? Кек....Қанды кек....Кектің
қасіреті....
Автор сөзі: «Маңғыстаудың әр тасы тарихты жырлайды.
Ұлт,ел
тағдыры, қазақ халқының қилы кезеңдегі бастан кешкен тарихи тағдырын
жаттап өсу, өмірлік сабақ алу рухты ұрпақтың басты борышы.»
|
