«Үмітсіз жасалған істер – ӛлім». Сондықтан ол әлем тарихы шіркеу
тарихындағы мистикалық әлемнің бір бӛлігі деп есептеген. Христостың
үлесінде бір ғана энерия (монофизиттар) және бір ғана күш (монофелиттар)
бар екеніне сын кӛзбен қарайды. Оларға қарағанда «Христостың екі табиғаты
және екі еркіндігі бар: құдіретті және адамдық қасиет» деп санайды.
Осы кезеңнің ең маңызды шығармасы
Иоанн Дамаскиннің (675-753
жж.)
«Православиялық сенімнің нақты мазмұны», мұнда Шіркеу әкейі
ілімінің негізінде теологиялық оқу құрылады, ол патристика ойын жүйелеп
құрады, аяқтайды. Х ғасырдың басында оның шығармалары славян тіліне
аударылып, Русь жеріне әйгілі болады. Осыдан бастап орыс философиясы
басталады, яғни Құдайға деген махаббат нағыз философия болып есептеледі.
Достарыңызбен бөлісу: 
