Бағдарламасы «Биологиялық қауіпсіздік»
жүктеу/скачать 1,94 Mb. Pdf көрінісі
|
|
Зертханалық диагностика Зертханалық диагностика арнайы жағдайларда жҥзеге асырылатын серологиялық, бактериологиялық, вирусологиялық, микологиялық және басқа да зерттеулерді қамтиды. Серологиялық диагноз антиген мен антидененің комплементарлық қатаң спецификалық ӛзара әрекеттесуін анықтауға негізделген реакциялар арқылы жҧқтырған жануарларды анықтаудан тҧрады. Серологиялық реакциялар антигендерге антиденелерді (микробты қоса алғанда) және антигендерді оларға ерекше гомологиялық антиденелердің кӛмегімен салыстырмалы тҥрде тез анықтауға мҥмкіндік береді. Диагноз қоюдағы серологиялық зерттеулердің рӛлі ӛте зор. Қазіргі уақытта кӛптеген серологиялық реакциялар белгілі, олардың кӛмегімен жануардың ауруы, ағзаның иммундық жағдайы туралы қҧнды ақпарат алуға болады. Серологиялық реакциялардың негізгі компоненттері антиген мен антидене болып табылады. Серологиялық реакциялар феноменологиялық тҥрде агрегация, лизис және қолданылған белгінің әсерінен кӛрінеді. 140 Агрегация бастапқы және қайталама болуы мҥмкін. Бастапқы агрегация антигеннің антиденемен әрекеттесуі нәтижесінде пайда болады және кешен пайда болады (бҧған агглютинация реакциясы және преципитация реакциясы жатады). Антиген-антидене кешені агрегациясының жақсырақ, неғҧрлым айқын кӛрінуі ҥшін реакция компоненттері (антиген немесе антидене) тасымалдаушыларда (эритроциттерде, латексте) адсорбцияланады немесе люминисценттермен (флюорохроммен) таңбаланады. Екінші агрегация антиген-антидененің әлі агрегатталмаған кешеніне қосымша фактордың әсерімен анықталады. Иммундық лизис, мысалы, комплементтің сенсибилизацияланған жасушаға әсер етуімен жҥреді. Мҧндай реакцияларға комплементті байланыстыру реакциясы (және оның нҧсқалары), конглютинация реакциясы, Кумбс реакциясы, ИФТ, иммунофлуоресценция реакциясы, радиоиммундық талдау жатады. Кез-келген серологиялық реакцияны тікелей және шектеулі нҧсқада қоюға болады. Соңғы жағдайда белгілі негізгі немесе қосымша фактор (лимиттеуші) енгізіледі және соңғы кезеңде оның индикаторлық жҥйенің кӛмегімен еркін тҥрде болуы анықталады. Мысалы, комплементті байланыстыру реакциясында шектеуші фактор комплемент болып табылады, ал индикаторлық жҥйе гемсистема (Қошқар мен гемолизин эритроциттерінің суспензиясының қоспасы) болып табылады. РН - да шектеуші фактор антиденелердің (антигеннің) белгілі бір мӛлшерін бейтараптандыруға қабілетті антиген (немесе антидене) мӛлшері болып табылады. Антигеннің немесе антиденелердің қалған мӛлшері гемагглютинацияның тікелей реакциясымен анықталады. Т.С. Сайдулдиннің (1992 ж.) классификациясына сәйкес барлық серологиялық реакциялар 3 топқа бӛлінеді: жергілікті компоненттермен, қатты тасымалдаушыларда адсорбцияланған және таңбаланған компоненттермен, әр топ соя кезегінде қосымша факторларсыз реакцияларға және қосымша факторлармен реакцияларға бӛлінеді. Соңында, әр реакцияны екі нҧсқада қоюға болады: тікелей және шектеулі. Бҧл серологиялық реакциялардың классификациясын зерттеу ҥшін ӛте ыңғайлы. жүктеу/скачать 1,94 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|