Бағдарламасы мұҒалімге арналғАН
жүктеу/скачать 4,87 Mb. Pdf көрінісі
|
Руководство для учителя ЛУШ
- Бұл бет үшін навигация:
- ПАЙДАЛАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТ
| ассоциациялар
арқылы, мнемоника, жаттығулар, имитация, нұсқаулық беруді пайдалана отырып, білім алады, бұл түсінік пен дағдылардың кезең-кезеңмен қалыптасуына ықпал етеді. Ассоциациялық оқыту нақты мәліметті жаңғырту немесе есте сақтауға жол ашады. • Адамдар белсенді зерттеулер – зерделеу, эксперимент, басқалардың жетекшілігімен зерттеу, тапсырмаларды орындау, ойлау арқылы түсінік пен дағдыларды құра отырып білім алады. Сындарлы оқыту дағдылардың ықпалдасуына және тереңірек түсінуге ықпал етеді. • Адамдар диалог әдісін қолдана отырып, мәселен, талқылау, дебат, ынтымақтастық, білімді бірлесіп құру арқылы түсінік пен дағдыларды қалыптастыру арқылы білім алады. Ә леуметтік-сындарлы оқыту да дағдылардың ықпалдасуына және тереңірек түсінуге мүмкіндік береді. Барлық әдістер мыналарға назар аударады: • оқушының белсенділігі; • қызмет бағыттарын күтілетін нәтижелерге сай жүзеге асыру; • кері байланыстың маңыздылығы; • шоғырлану (тәжірибе) және ықпалдасу мүмкіндігі. Сонда мектеп мұғалімі үшін бұлардың маңызы не? Оқу теориясы мұғалімдер үшін тікелей нұсқау бермегенімен, оқу мүмкіндіктерін ұлғайту үшін оқу ортасын қалай құру туралы нақты қорытындыларды тұжырымдауға мүмкіндік ашады. ПАЙДАЛАНЫЛҒАН ӘДЕБИЕТ Alexander, R. J. (2008). Towards Dialogic Teaching: rethinking classroom talk (4 th ed.) [Диалогтік оқыту жолында: сыныпта талқылауға арналған жаңа тәсіл (4-басылым)]. York: Dialogos. Bandura, A. (2001). Social cognitive theory: An agentic perspective [Әлеуметтік-танымдық те- ория: келісті болашақ]. Annual Review of Psychology, 52 (1), 1–26. doi:10.1146/ annurev. psych.52.1.1. Gardner, H. (2006). Multiple intelligences: New horizons [Зияткерлік қырлары: жаңа көкжиектер]. New York, NY: Basic Books. Goswami U., (2006). Neuroscience and education: from research to practice? [Нейроғылым және білім: зерттеуден тәжірибеге дейін]. Nature Reviews Neuroscience , 7 (5), 406-11. Harris, J. R. (1998). The nurture assumption: Why children turn out the way they do [Тәрбие туралы ойлар: балалар неліктен бұндай болады]. New York: The Free Press. Maslow, A. (1968). Towards a Psychology of Being [Тұрмыстық психологиялық жолына қарай]. New York: Van Nostrand. Mercer, N., & Fisher, E. (1993). How do teachers help children to learn? An analysis of teachers’ interventions in computer-based activities [Мұғалімдер балаларға оқуға қалай көмектеседі? Мұғалімдердің компьютерлік қызметке қатысуын талдау]. Learning and Instruction, 2, 339- 355. Mercer, N. (2005). Sociocultural discourse analysis: analysing classroom talk as a social mode of thinking [Әлеуметтік-мәдени сұхбат: сыныпта талқылауды талдау – ойлаудың әлеуметтік 39 түрі]. Journal of Applied Linguistics, 1 (2), 137-168. Noice, H. (2006). What studies of actors and acting can tell us about memory and cognitive functioning [Актерлер мен актерлік ойын туралы қандай зерттеулер бізге жады және танымдық функ- циялар туралы айта алады]. Current Directions in Psychological Science, 15 (1), 14-18 Ridley, M. (2004). Nature via Nurture: Genes, Experience, and What Makes Us Human [Табиғат неме- се тәрбие: ген, тәжірибе және бізді адам ететін не]. Availbalbe at http://www.rationaloptimist. com/ Roediger, H. L., & Karpicke, J. D. (2006). Test-enhanced learning – Taking memory tests improves longterm retention [Тестілеу арқылы оқыту – Жаттауға тестілеу өткізу ұзақ мерзімді жады- ны жақсартады. Психология ғылымы]. Psychology Science, 17 (3), 249-255. Rogers, C. R. (1983). Freedom to learn for the 80s [80-жылдардағы оқу еркіндігі]. Columbus, OH: Charles Merrill. Simons, J. (2011). Rtrieved from http://www.neuroscience.cam.ac.uk/directory/profile.php?jss30 Sternberg, R. J. (1985). Beyond IQ: A Triarchic Theory of Intelligence [IQ сыртында: Зияттың үштік теориясы]. Cambridge: Cambridge University Press. Wells, G. (1999). Dialogic Inquiries in education: Building on the legacy of Vygotsky [Оқытудағы диалогтік зерттеулер: Выготский мұрасына сүйеніп]. Cambridge University Press. Wood, D., Bruner, J. S., & Ross, G. (1976). The role of tutoring in problem solving [Міндеттерді шешудегі тәлімгерлік рөлі]. Journal of Psychology and Psychiatry, 17, 89-100. Wood, D., (1998). How Children Think and Learn (2nd ed.) [Балалар қалай ойлайды және қалай оқиды?]. Oxford: Blackwell Publishers Ltd. |