тарихи қүрамы.
Табыс септіктің ескі жазбалары тіліндегі екі түрлі тұлғасы (-г-г, -ыг-іг, -уг-уг
және — и, -ын-ін, ун-ун). Ескі қыпшақ тіліндегі түлғасы. Қазіргі түркі тілінде бүл
жалғаудың екі түрлі қалыптасуы. Ескі түркі тіліндегі табыс жалғауы г-ның барыс
жалғауына, -ны, жалғауының ілік септікке негіз болуы жайлы пікірлер (Кийкбаев
т.б.). Ескі түркі тілінде табыс жалғауының қолданылу ерекеліктері. Жатыс септік
түлғасының түркі тілінде негізінен бірыңғай екендігі. У-УІІІ ғ. жазбалары
тіліндегі варианттары (анта, анда) мен қодданы-лу ерекшелігі.
Шығыс септік түлғасының У-ҮІІІ жазбаларында сирек үшыра-суы,
оның себебі жайлы пікірлер. Шығыс мәніңде жатыс жалғауы-ның
қолданылуы кейде меңгеруші сөзге байланысты болып отыр-ғаңцығы. Орта
ғасыр жазбаларында шығыс жалғауының ашық, қысаң дауыстылармен
айтылатын варианттарының кездесуі. Орта ғасыр-ларда шығыс пен жатыс
септіктер арасындағы диффуздық қолда-ныстың кездесуі, оның себептері.
Шығыс септік түлғасының генезисі жайлы пікірлер (Рамстедт, Кононов).
Тарихи түрғыдан барыс, жатыс, шығыс жалғауларының генезистік
бірлігі жайлы пікірлер.
Достарыңызбен бөлісу: | 
