71
Муравей слаб, но камень рушит
доллардан артық ақша болды. Көп ақша. Ақша,
мен шешіп багажымның үстіне
қойып қойған
күртемнің қалтасында
болды. Рейске дейін
біраз уақыт бар бола
тын, мен дәретханаға
барып
келейін деп
кеттім. Бірақ, жүре сала
менің есіме қалтамда 40
мың доллар жатқандығы
түсті. Қасында тұрған
әйелге заттарыма қара-
уды өтінгеніммен, ба
рып
ақшамды өзіммен
алып кеткім келді, мен
жоқ уақытта кез келген жағдай орын алуы мүмкін
емес пе?!
Менің қайта қайтқым келді, бірақ мен
өзімді
тоқтатып, былай ойладым: «Сенің үлкен
жоспарларың бар, сондықтан ойланбастан өз ісіңе
қарай жүре бересің, немесе қайтып барып, бар
ақшаңа мойынсұнып, сол ақшамен ғана қаласың».
Мен өзімді күштеп кетуге мәжбүр етіп, аяқтарыма
дейін дірілдеп тұрдым.
Мен өзімді осы ақшаның деңгейінде ғана
қалғым келмейтініне, менің үлкен
арманым бар
екендігіне және осы ақша үшін қобалжып, уайым
дамауым керек екендігін айтып, сендірдім. Алай
да, әр басқан қадам сайын менің күмәнім күшейе
түсті: «кенеттен күрте жерге түсіп, ақшам жерге
шашылса ше? Біреу заттарымды қағып кетіп, ақша
көрініп қалса ше?». Осындай мыңдаған ойлар ба
сымды шырмап алды. Тіпті дәретханада отырсам
да уайым мені қалдырмады. Мен тіпті: «Мүмкін
72
Мен және Ақша
тұрып не болып жатқандығын қарап келіп, сосын
жалғастырармын», деген ойлар да келді. Мен ол
соманы жоғалтудан қатты қорықтым.
Маған бұл
қазір күлкілі сияқты көрінеді, ал сол кезде барлығы
күрделі болатын.
Бірақ мен өз қорқынышымды жеңе білдім.
Себебі, қорқыныш бізді артқа тартады. Ол біздің
арманымызды жүзеге асыруға кедергі келтіреді,
сенімнен айырады, олар бізді аз нәтижеге қанағат
тұтуға жетелейді. Өз қорқынышыңызға берілмеңіз.
Өз арманыңызға сеніңіз. Және сізден біреу қарыз
сұраса, сізден сұраған ақшаның он пайызын ғана
бере алатынызды, есіңізде сақтаңыз.
Сіздің блокнотыңызға
Достарыңызбен бөлісу: