<функция типі><функция аты>(< параметрлер тізімі>);
мұнда параметрлер тізімі үтірлермен айырылған параметр типтері және параметр аттарынан тұрады, жәй жақшадан кейін нуктелі үтір қойылады:
int func( int x, float y, char* c);
Функцияны хабарлағанда компиляторға маңыздысы: функция аты, параметрлердің саны мен типтері және қайтарылатын мәннің типі. Ал, формальді параметрлердің аттары ешқандай рөл атқармайды, оларды компилятор ескермейді. Сондықтан функция түпнұсқасын былай да хабарлауға болады:
int func( int , float , char* );
Функцияны бұлай хабарлаулар бір біріне барабар. Параметр атаулары келістіруді талап етпейді. Түпнұсқада олар кез-келген болуы, тіпті атаулары болмауы да мүмкін. Сондықтан түпнұсқаны
int power (int, int);
<типі> <аты> (<тип>, <тип>)
жазуға болады. Бірақ қолайлы сәтті таңдап алынған параметрлер атаулар программаның түсініктілігін арттырады.
Достарыңызбен бөлісу: |