Атеистік көзқарастың көрнекті өкілдері француз философ-ағартушылары болды. Олар: Дени Дидро (1713-1784) Клод Гельвеций (1723-1771) Жнальен Ламетри (1709-1750) Поль Гольбах (1723-1789) Атеистік көзқарастықтың қайнар көзі Ж. Мелье (1664-1739) Өзінің «Завещание» деген бір шығармасында әлемнің мәнгі екенін, оны ешкім жасамағандығын, Құдайдың болмысының барлық теориясын сынға алып, деистік көзқарастарға қарсы щықты. Шығармасының ең негізгі идеясы, толығынан құдіретті күштің жоқтығын дәлелдеуге тырысты. Бұндай көзқарасты француз ағартушылары толығынан қабылдап әрі қарай дамытты. Гольбах өзінің материалистік философиясында негіздеді. Ол «система природы» деген еңбегінде: «Әлем деген барлық нәрселердің орасан зор жинағы. Оны біз материя деп атаймыз. Материяның өмір сүруі қозғалыс. Қозғалыс материяның негізі. Материядан тыс ештеңе жоқ» - деп түсіндірді. XIX ғасырда француз материалистерінің атеизмі, классикалық неміс философы М.Фейербахтың дінге деген атеистік көзқарасты материалистік антропология арқасында дамыды. Ол өзінің «Христиан дінінің мәні», сондай-ақ «діннің мәні туралы лекциялар» және т.б. шығармаларында дінді өткір сынады. Жаңа дін дегеніміз – адамға адамның сүйіспеншілігіне негізделген қатынасты, адамның табиғатынан шығатын бақытқа ұмтылысы. К.Маркс пен Ф.Энгельстің атеизмі. К. Маркс пен Ф. Энгельстің философиялық, атеистік көзқарастары оларға дейінгі философиялық еңбектердің тікелей әсерімен қалыптасты, әсіресе Гегельдің идеалистік диалектикасы мен Фейербахтың антропологиялық философиясы үлкен әсерін тигізді. Осы философтардың творчествосын өңдей отырып, олар диалектикалық материалистік философия негізін жасады.
3. барлық мемлекеттер азаматтары заң алдында тең болуы керек;
4. атеистік тәрбиені, сол социолизм дамуына биім деп жіргізу керек және т.с.с. саяси принциптер қойылды.
XX ғасырдағы еркін ойшылдық Неопозитивизмнің өкілі Расиль (1872-1970) «Почему я не христианин» деген еңбегінде христиан мораліне қарсы шығып, «еркін ақылдық ғылым» деген моральді көзқарасты құрастыруға тырысты. Христиан діні ілімге сүйеніп емес, адасудан шыққан деп көрсетті. Адасудың басты себебі – қорқыныш және ол өлім алдындағы қорқыныш – деді. З.Фрейд (1856-1939) болса дін өнегеліліктің негізі бола алмайды деді. Тек ақыл бостандығын алған адам ғана әлемді, ондағы өзінің орнын иллюзияға түспей көрсете алады. Діни тәрбие ақылға кедергі болады деді. Атеистік экцистенциализмнің өкілі, философ П.Сартр (1905-1980) өзінің «Экзистенциализм – бұл гуманизм», «Бытие и ничто» және т.б. еңбектерінде жеке адамның тарихтағы орны, оның қабілетін түсіндіре білді.
