мысына тац сэрщен ж у п р ш , тун ортасында кайткан ол
ардыц жарлары мен аяулы ата-анасын, туыстарын, «оз1м
жемесем жемешн, ез1м imneceM ininemH, 6api де солар
ушш, майдан уинн, жещс уш ш болсын!» деген и п н и егп
асыл сез1мш юм есшен шыгара алады. Жок, ешюм де
шыгара алмайды!
Ецбекте булар ащы терш текпесе, майданда олар ка-
нын текпесе, жещстен кешн б1здщ ел кегерер ме ед1? Жок,
кегермес едь Б угш п ш алкыган дэулет, ерлеген eMip юм-
нщ
Tepi,
ю мнщ каны, ю мнщ ары? Сез жок, ол — халкым-
ныц каны, халкымныц ары.
«Солдат деген — улы сез», — деп дацкты колбасшы
Суворов айткандай, ол — халык улы, халыктыц кызы.
Улы Отан согысыныц каЬарлы жылдарында майданда да,
тылда да eci жаца
Kipin
келе жаткан баладан бастап, жасы
жузге жеткен Ж амбылга дешн совет азаматтары тугелдей
солдат болып, жауга карсы майданга жаппай катысты.
Бул майданда ел1м1здщ туыскан баска халыктары сиякты
казак халкынын да езш е жарастыкты тарихи орны бар. Ол
даусыз.
Калайша майдандас жолдастарымды «елдЬ> деуге ау-
зым барады! Олар кайтыс болса да, олардыц ецбеп, же-
щ стщ жемю1
Tipi.
Согыстан мугедек болып кайткан аза-
маттарды да мен мугедек деп айта алмаймын. Ойткеш, олар
елге кайткан сон да «мен мугедек ед
1
м» деп кол кусырып
карап отырган жок. Майданнан келю1мен согыстьщ соц-
гы ауыр жылдарыныц салмагын кеппен
Достарыңызбен бөлісу: