Арман пв баспасы

119
– Бә ре кел ді, көп жа са, ай на лай ын! Атың кім?
– Ала көз дің қы зы мын, атым – Да на гүл.
– Бә ре кел ді, қы зым, өр ке нің өс сін! Атың да на лы бол са, ақы-
лың са на лы бо лар тү бі, – дей ді де, Тө ле би жү ріп ке те ді. Бы лай 
шық қан соң оған ой ке ле ді, қа сын да ғы лар ға:
– Ат тың ба сын қыз ауы лы на бұ рың дар. Ала көз қан дай адам 
екен, бі лейік, – деп ар найы шап қын шы жі бе ре ді.
Сөйте ді де, бә рі Төрт күл дің жа зық да ла сы мен жү ріп оты рып, 
бір ау ыл ға же те ді. Шет ке рі бір үй ден Ала көз дің үйі қай сы деп 
сұ рай ды. Ақ қал пақ ты жас жі гіт: «Ала көз жә кем нің үйі – анау 
тұр ған қа ра ша үй», – деп сіл теп жі бе ре ді. Тө ле би бә рі сол үй ге 
ба рып ат тан тү се ді. Ала көз бай дың жыл қы сын бағатын момын 
адам екен. Топ ат ты ны көр ген де сас қа лақ тап, қал ба лақ тап қа ла-
ды. Көр ші сі нен бір қой қа рыз алып соя ды, ал ды на ба рын жай ып 
кү тіп ала ды. Сол за мат та «Ала көз дің үйі не бір топ ат ты лы кеп 
түс ті, ішін де атақ ты Тө ле би бар» де ген сөз ді ес тіп, Қа ра ба тыр дың 
жыл қы лы байы Ала көз дің үйі не ба рып, Тө ке ңе сә лем бе ре ді.
– Ау, биеке, ме нің се гіз қа нат ақ үйім тұр ған да жыл қы шым ның 
қа ра ла шы ғы на түс ке ні ңіз қа лай? Мен сіз дер ді ша қы рып ке ліп 
тұр мын. Тай соя мын, қы мыз са пы ра мын. Ала көз дің үй ін де жағ-
дай ла ры ңыз бол май ды, кә не, жү рі ңіз дер, – дей ді. Сон да Тө ле би:
– Байеке, әу ре бол ма ңыз. Сіз дей бай лар дың үйі не тү сіп жүр-
міз ғой. Бір жо лы Ала көз си яқ ты ке дей лер дің де үй ін кө ріп қой-
ға ны мыз те ріс бол мас, – деп оған көн беп ті. Ет пі сіп, кі сі лер дің 
ал ды на та бақ тар ты лып ты. Тө ле би дің ал ды на бас қойы лып ты. Би 
«Бісс міл ла» деп, бас тың құй қа сы нан дәм ау ыз ти іп ті де:
– Ала көз інім, ба лаң бар ма?
– Ба лам жоқ, Да на гүл де ген қы зым бар.
– Сол қы зың ды бе рі ша қыр шы!
Ошақ ба сын да са мау рын қай на тып, ше ше сі не қол ға быс ти гі зіп 
жүр ген Да на гүл үй ге ене ді. Тө ле би бас тың құй қа сын қас қа лап 
ке се ді де, бір құ ла ғын, ті лін, таң дай ын алып қыз ға бе ре ді де, 
мы на дай ті лек ай та ды:
– Шы ра ғым, құ лақ бер ге нім – бас ием бол де ге нім. Тіл мен 
таң дай бер ге нім – іш те гі құ пиям ды айт тыр май тау ып, ше шіп оты-
ра тын ше шен бол де ге нім, – деп ті. 
Қыз: 
– Рақ мет ата, ті ле гі ңіз қа был бол сын, – деп шы ғып ке те ді. 
Ба та бе рі ле ді, дас тар қан жиыла ды. Ен ді Тө ле би Ала көз ге қа рап:
– Се ні мен құ да бол ғым ке ліп отыр, бұ ған қа лай қа рай сың? – 
дей ді... 

жүктеу/скачать 4,97 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: