Хасан ата: Шырағым-ай, үш айдан бері қайтіп үнсіз отырсың,іздеу салмаймы- сың?
Алма: Кім деп, қайда іздеу салам?Қызметтен баяғыда босап,милиция шенелін баяғыда тапсырған .
Хасан ата:Балалар қайда?
Алма: Жүр қаңғып ,әкелері сияқты.
(Қария кірген табалдырығынан тізе бүкпей кері аттады.) Хасан ата: (Ол басын ұстап) Содан бері қаншама айлар өтсе де дүниенің көзін табам деп ел кезіп кеткен қатыгез ұлдан еш хабар жоқ. Шәуілдеген сары ит пен зіркілдеген келіннің даусы құлағымның түбінде тұрып қалды.
Аман болсын да, жүре берсін. (Әсем ән сұлу табиғат саясында қалықтаған сайын көңілі толқып отырған Хасан қарияның көзіне мөлт етіп бір ыстық жас келді.Қос жанардан жылыстаған ыстық жас туған топыраққа ,жалғыз ұлға деген сағыныш сазы еді. «Ауылым» әні естіліп тұрады.)
