Младограмматизм – ХІХ ғ. 70-ж. Германияда пайда болған еуропалық тіл білімінің бір бағыты. өкілдері – А.Лескин,
К.Бругман, Б.Делюбрюк, И.Шмидт, В.Шульце, т.б. Олар фонетиканы тіл ғылымының жеке саласына айналдырған. Эти-
мология мен салыстырмалы-тарихи грамматиканы дамытуға да үлес қосқан.
Монофтонг(грек.monos – бір, phtongs – дыбыс) – 1) жалғыз дыбыс; 2) артикуляциясы мен акустикасы тұрақты болатын
дауысты дыбыс
Музыкалық немесе тоникалық екпін - дауыс ырғағымен (дауыс тонымен) байланысты екпін.
Метатеза (грек.metathesis – ауыстырып қою, транспозиция) – дыбыстардың комбинаторлы өзгерісі, бір сөз немесе буын
ішін-дегі буындардың немесе дыбыстардың өзара орын ауыстыруы.
Морфологиялық принцип - сөздердің айтылуынша емес, бас-тапқы түбір тұлғасы сақталып жазылуы.
Орфография (грекше орфос - дұрыс, түзу және графия -жазу деген сөздерден алынған) - тілдегі сөздердің дұрыс жазу
ереже-лерінің жиынтығы.
Орфоэпия (орфос - гректің дұрыс, түзу және эпос - сөйлеу, сөз дегендерінен алынған) - тілдегі сөздердің, сөз тіркестерінің
дұрыс айтылу ережелері.
Редукция - сөз ішіндегі қысаң дауыстылардың сандық, сапалық жағынан әлсіреп, көмескі айтылуы немесе мүлде түсіп
қалуы.
Регрессивті ассимиляция –кейінді ықпал
Редупликация – алғашқы буынның немесе бүтін түбірдің қосарлануынан пайда болатын фономорфологиялық құбылыс.
Прогрессивті ассимиляция –ілгерінді ықпал
Протеза (грек prothesіs - алдында тұру) - сөздің алдынан басы артық дыбыстың қосылуы.
Селбеспелі дыбыс – сөз құрамының ұлғаюына себеп болатын дыбыс.
47
Сингармонизм (грек.syn – бірге және harmonia – қос үнділік, үндесу) – 1) дауысты дыбыстардың өзара үндесуі; 2) морфоно-
логиялық құбылыс.