57
Лингвистиканың өзекті мәселелері
сөзі رعاش - [ша‘ир], ал көпше түрі آرعش [шу ара], ендеше
«шағири»
«ақындар» болып аударылмаса керек. Ол сөздің ғылыми
транскрипициясы [ша‘ ири] яғни «менің ақындарым» деп
тәржімеленсе дұрыс болар еді. Араб тілінде сөз соңында
жалғанатын «ى» – «и» сөзге тәуелдік мағына үстейді. Соңғы
«фарияд
» сөзіне келетін болсақ, «Абай тілі сөздігінде» ол парсы
сөзі делініп, «тілек, сыйыну түріне айтылатын зар, үн» деп
түсініктеме берілген. Парсыларда ондай сөздің бары рас, бұл
сөзі біздіңше парсы сөзі емес, «фурада» немесе «фурадан» ادارف
,ىدارف яғни, «бір-бірден, біріңнен соң бірің» деген араб сөзі
болса керек. Енді текстің өзіне келер болсақ:
… Мәдәт бер шағири фурадан, - деп жазып, мағынасын
«Ақындарым, әр қайсың маған кезектесіп жәрдем бер” деп
аударсақ, сауатты да, мағынасы да көңілге қонымды болар еді.
Абайдың шығармаларында көптеп кездесетін
Достарыңызбен бөлісу: