ауыл адамдарыхал-ахуалдарын сүрасып «ңыстың басы қатты, аягы тәтті болар» деп, жетіседі; азаннан аяз ішіп цызып алган жігіт- желең, қыз-келіншектер бір-біріне қар лақтырысып назданады; әр үйдің терезелері бықыгач гажап ою-өрнекке топы, әйнекке қатцан ңырауды тілімен тесіп, кішкентай күн жасап ойнаган бала, сол сшырайган тесіктен қысқы далада үпы-жіңгір тіршілікке аңтарыла көз тастайды; анау аң шанамен агызып баратцан - бэлкім, алдагы асау арманына асыщан осы елдің ерке жігіті шыгар; ауылдың қайқы қүйрық иттері согымның қанын ж а н а са л аган сүмпайы сауысқандармен ала көз боп қызганысады; батуга ыцгайланган күннің алтын алауы шыриіа-шыршаның ара-арасынан сыгсиіап, ац көбік қарды қанды көбікке айналдырады; ал ай туа, табигат қайта
