Қоян : Сәлеметсіңдер ме достар!
Екеуі: Сәлеметсің бе қоян!
Қоян: -Айтыңдаршы екеуіңіз не істеп жүрсіңдер бұл жерде?
Екеуі: Біз мына жазуды оқығымыз келіп тұр.
Қоян: А, олай болса бірге оқиық , мен де оқығым келеді.
Екеуі: Кел онда, оқысақ оқиық.
Тиін: -Сәлеметсіңдер ме достарым!
Үшеуі: Сәлеметсің бе тиін!
Тиін: Барлығың мында жиналыпсыңдар , не істемек ойларың бар?
Үшеуі:
Мына жазуды оқымақ ойымыз бар.
Тиін: Онда бірігіп оқиық.
Үшеуі: Оқысақ оқиық!
Төртеуі:_-Сәлеметсің_бе_Тышқан_досымыз!_Тышқан'>Тышқан: -Сәлеметсіңдер ме достарым!
Төртеуі: -Сәлеметсің бе Тышқан досымыз!
Тышқан: -Бәрің маған айтпай не істеп жүрсіңдер бұл жерде?
Төртеуі: Мына жазуды оқысақ деген ойымыз бар.
Тышқан: - «Жұмыла көтерген жүк жеңіл», дейді , бірге оқиық!
Төртеуі: Оқысақ оқиық!
Аю: -Менің ойымша бұл- «бал»деген жазу
Түлкі: -Ал,менің ойымша бұл- «Та- уық» деген жазу.
Қоян: -Ал,менің ойымша бұл- «Сә- біз» деген жазу.
Тиын: -Жоқ, жоқ бұл – «жаң-ғақ» деген жазу
Тышқан: -Не деген көп жазу , бұл қандай сөз болды екен а?
Әліппе: -Неге дауласып жатырсыңдар достарым? Оқи алмасаңдар балалардан сұрамайсыңдар ма?
-Балалар ,сендер Әліппені оқып бітірдіңдер, олай болса аңдарға оқып көмектесейік.
Балалар: Мек- теп. Аңдар: Мектеп? Мектеп деген не?
Әліппе: -«Мектеп» деген- балалалар оқып ,білім алатын үй.Қазір сендер мектепте тұрсыңдар.Бүгін 1 «Ә» сыныбында алғаш кітабы Әліппемен қоштасу салтанаты өтуде. Мектептен неге үйренуге болатынын балалардың әнінен білесіңдер.
Ән: « Үйретеді мектепте» Назерке: Білімнің қайнар бұлағы.
Өнердің жарық шырағы ,
Тұрағы өзің мектебім,
Шәкірттің асыл қырағы.
