трансплантат тұрақтамауындағы Т-хелперлердiң маңызын көрсетедi деуге болады. Аллогендi трансплантатқа қарсы тұрақтамау серпілісі, жоғарыда
айтылғанлай, сол тiндердiң реципиентте жоқ антигендерi болған себептен
өтедi. Бұл реакцияны “иесi трансплантатқа қарсы” серпілісі деп айтуға
болады. Салынған тiннiң тұрақтамауы, ең алдымен, сол тiнде
экспрессияланған
аллоантигендерге
(МНС-молекулаларына)
қарсы
жасушалық иммунитет жауабымен себептеледi. Бұл үрдіске баяуланған
жоғары сезiмталдықты (бұл кезде негiзгi қызметтi Тх1 атқарады) және
жасушатәуелдiлi серпілістер (бұл кезде негiзгi қызметтi Т-киллерлер
атқарады) қатысады.
Тұрақтамау үрдісiн екi стадияға бөлуге болады:
1) сезiмталдану стадиясы,
бұл
кезде
салынған
тiннiң
аллоантигендерiне
қарсы
реципиенттiң
антигенреактивты
лимфоциттерiнiң көбейюi анықталады;
2) эффекторлы стадиясы кезінде салынған тiнде иммундық бұзылу
серілісі дамиды.
