Wiaczesław Andrejczuk Вячеслав Андрейчук

selektywnym rozpuszczaniem (z różną szybkością) średnio- i drobnoziarnistych odmian 

gipsów (fot. B. Ridusz). 

Ryc. 3.6. Korytarz jaskini, wykształcony w środkowej (warstwowanej) części profilu 

gipsów (rejon jaskiniowy Kolorado) (fot. B. Ridusz). Nierówny, „żeberkowaty" profil ścian 

wskazuje na selektywny (różniący się szybkością) charakter rozpuszczania średnio-

(występy) oraz drobnokrystalicznych (zagłębienia) odmian gipsów. 

Ryc. 3.7. Tekstury na płaskim stropie korytarzy jaskiniowych, które uwidoczniają się w 

poprzecznym przekroju warstwowo-falistych struktur środkowej części warstwy gipsowej. 

Ryc. 3.8. Zmiana charakterystyk rengeno-strukturalnych (А, Б, B) gipsów oraz ich 

rozpuszczalności (Г, Д) przy różnych szybkościach ruchu wody w profilu pionowym 

warstwy gipsowej (wg Maklaszyn, 1988) A - stopień deformacji sieci krystalicznej skały, 

Б - znaczenie mikronapreżeń, В - stopień „teksturowania" skały, Г - rozpuszczalność 

skały przy zerowej szybkości ruchu wody (0 m/min), Д - rozpuszczalność skały przy 

szybkości ruchu wody 8,5 m/min. 

Ryc. 3.9. Agregaty dużych kryształów gipsu szpatowego tkwiące w masie gipsów 

ziarnisto-krystalicznych: A - skorodowany agregat z zaokrąglonymi krawędziami (Sala 

Czemiowickich Speleologów), Б - krystaliczho-blokowy agregat w ścianie gipsowej 

kamieniołomu. 

Ryc. 3.10. Monokrystaliczny agregat gipsu szpatowego w stropie korytarza jaskiniowego 

wypreparowany korozyjnie wskutek powolniejszego (w porównaniu z otaczającą skałą) 

rozpuszczania (fot. W. Kisielow). 

Ryc. 3.11. Skorodowana powierzchnia monokrystalicznego płata gipsowego w stropie 

korytarza jaskiniowego (Stómetrówka). 

Ryc. 3.12. Charakterystyczny warstwowy rytmit w masie gipsów. Prospekt Kobylańskiej. 

Ryc. 3.13. Wypreparowany korozyjnie gipsowo-węglanowy rytmit w ścianie korytarza 

jaskiniowego (fot. B. Ridusz). 

Ryc. 3.14. Warstwa wapienia ratyńskiego pokrywającego gipsy. 

Ryc. 3.15. Zmienność litologiczna utworów na kontakcie gipsów i zalegających nad nimi 

wapieni ratyńskich na podstawie obserwacji w różnych punktach jaskini. 

Ryc. 3.16. Profil osadów nadgipsowych w północno-wschodniej ścianie kamieniołomu. 

Ryc. 3.17. Część profilu osadów nadgipsowych widoczna w kopule zapadającego się 

stropu (kopuła Księżycowa). 

Ryc. 3.18. Aluwia III terasy Prutu odsłonięte w kamieniołomie. 

Ryc. 3.19. Osuwiska na zboczu doliny rzeki Pacak, przepływającej nad jaskinią (fot. 

B. Ridusz). 

Ryc. 3.20. Deformacje gliniastych osadów nadgipsowych rozwijające się pod wpływem 

krasu. 

Rozdział 4 

Ryc. 4.1. Plan Jaskini Zołuszka (zdjęcie czerniowickiego klubu speleologicznego). 

Ryc. 4.2. Korytarz w rejonie Centralnym (fot. W. Kisielow). 

Ryc. 4.3. Przykłady korytarzy jaskiniowych Zołuszki: A - korytarz w rejonie Sali 

Czemiowickich Speleologów, Б - korytarz w rejonie Metropoliten (fot. W. Kisielów). 

Ryc. 4.4. Korytarz w rejonie Perspektyw (System D) (fot. W. Kiselow)). 

Ryc. 4.5. Charakterystyczne przekroje poprzeczne jaskini, uwarunkowane stopniem ich 

rozwarcia korozyjnego oraz stopnia wypełnienia osadami jaskiniowymi. 

Ryc. 4.6. Sala Wystawowa przylegająca do Sali Czemiowickich Speleologów. W 

przekroju korytarzy wyraźnie uwidacznia się przekrój typu „dziurki od klucza" (fot. S. 

Wolkow). 

379 

Ryc. 4.7. Przykłady sal rozwiniętych na skrzyżowaniach korytarzy jaskiniowych w 

rejonach Centralny oraz Zachodni-Anakonda. 

Ryc. 4.8. Łączenie się korytarzy górnego piętra jaskiniowego i tworzenie się sali 

kanionowej w rejonie jaskiniowym Kolorado. 

Ryc. 4.9. Związek różnej wielkości form korozyjnych w jaskini z czynnikami 

speleomorfogenetycznymi 

Ryc. 4.10. Przykłady „nałożonych" form kopulastych (kotłów) o genezie naporowej w 

stropie jaskini (fot. S. Wolkow). 

Ryc. 4.11. Forma naporowa - komin korozyjny pod spągiem warstwy wapienia 

ratyńskiego, odsłonięty podczas prac odkrywkowych w kamieniołomie Kriwskim (fot. S. 

Wolkow). 

Ryc. 4.12. Poligenetyczna szczelinowatość gipsów w ścianie kamieniołomu Kriwskiego. 

Ryc. 4.13. Szkic izoliniowy (mapa izarytmiczna) długości (A) oraz ilości przecięć (Б) 

szczelin na 225 m

2

 powierzchni pola jaskiniowego (wg Pieczorkina A., 1986). 

Ryc. 4.14. Orientacja szczelin tektonicznych w kamieniołomie Kriwskim (A) oraz 

kierunków korytarzy jaskiniowych w Jaskini Zołuszka (Б). 

Ryc. 4.15. Warunkowo-etapowa tektonopochodna geometryzacja pierwotnej poligonalnej 

sieci: 

1 - poligonalna sieć pierwotnych szczelin kontrakcyjnych, 2 - „ożywienie" przez 

planetarno-rotacyjne naprężenia tektoniczne NW i NE elementów sieci poligonalnej oraz 

powstanie nowych naprężeń na podanych kierunkach, łączenie się jednakowo 

ukierunkowanych elementów w większe szczeliny, powstawanie nowych tektonicznie 

uwarunkowanych elementów w miejscach naprężeń, 3 - fragment labiryntu jaskiniowego 

rozwiniętego wzdłuż sieci szczelin na ryc.2, 4-5 - możliwe sposoby interpretowania (na 

podstawie planu 3) inicjalnej szczelinowatości: 4 - litogenetyczny, 5 - tektonogenetyczny. 

Ryc. 4.16. Wypreparowana korozyjnie węglanowa kulisa w Sali Czemiowickich 

Speleologów (fot. S. Wolkow). 

Ryc. 4.17. Przykłady „dziurawych" kulis-przegródek z obszaru Centralnego jaskini (fot. 

W. Kisielów). 

Ryc. 4.18. Przykłady wykrzywienia się cienkich kulis (obszar Priwchodowy) (fot. W. 

Andrejczuk, B. Ridush) 

Ryc. 4.19. Przykłady krzyżowania się kulis w stropie korytarzy jaskiniowych (A - obszar 

Priwchodowy, Б - galeria Stadion) (fot. B. Ridush, S. Wolkow) 

Ryc. 4.20. Orientacja węglanowych kulis w jaskini Zołuszka. 

Ryc. 4.21. Rozmieszczenie stref uskokowych rozbijających gipsy na mikrobloki na tle 

obszaru jaskiniowego Zołuszki (wg Salomatina i In., 1985): 

1 - punkty pomiarów naprężenia naturalnego impulsowego elektromagnetycznego pola 

Ziemi, 2 - strefy uskoków mikroblocznych, 3 - mikrobloki z podobnymi (w ich obrębie) 

wielkościami naprężeń pola oraz ich gwałtownym spadkiem lub wzrostem na granicach 

mikrobloków. 

Ryc. 4.22. Szczeliny hipergeniczne (wietrzeniowe) oraz technogeniczne w górnej części 

warstwy gipsowej w ścianie kamieniołomu Kriwskiego. 

Ryc. 4.23. Nasilenie się korozyjnego rozszerzania się filtrującej szczeliny w trakcie 

oddziaływania potoku filtracyjnego (pod ciśnieniem) na jej ściany. 

Ryc 4.24. Położenie głównych stref ascenzyjnego drenażu wód (zakreskowane) w 

jaskini i w jej najbliższym otoczeniu. 

Ryc. 4.25. Zmiany wielkości oraz morfologii korytarzy jaskiniowych w Sali Majskiej, od jej 

centrum ku peryferiom. Strzałki - kierunki ascenzyjnego drenażu wód podziemnych. 

Ryc. 4.26. Modele ascenzji wód podziemnych wzdłuż szczelin (B - liniowa) oraz na ich 

przecięciach (Б - ogniskowa). 

380 

Ryc. 4.27. Schemat powstania pionowych cylindrycznych studni jaskiniowych: 

1 - predyspozycje strukturalne (połączone kulisy oraz ich głębokie przenikanie w gipsy), 

2 - stadium inicjalne: szczelinowa ascenzja wód, 3 - stadium aktywne: koncentrowanie 

się ascenzyjnego strumienia w centralnym kanale - na przecięciu kulis, stopniowe 

korozyjne poszerzanie się kanału, 4 - stadium współczesne: pionowa studnia, otwierająca 

się górą w ścianie korytarza piętra górnego, z galeriami „korzeniowymi" u podstawy. 

Ryc. 4.28. Szkic galerii odchodzących od dna Suchej Studni z dużą ślepą kopułą 

korozyjną w stropie (szkic J. Smirnowa, klub speleologiczny Primus, Perm). 

Ryc. 4.29. Skutki morfologiczne szczelinowej konkurencji hydrodynamicznej: 

1 - różny stopień skrasowienia pionowej szczeliny w związku z jej nierównomierną 

szerokością, 2 - różny stopień skrasowienia korytarzy w zależności od inicjalnej 

szerokości szczelin, 3 - sytuacje m 

Ryc. 4.30. Fragment hipotetyczny połączenia strukturalno-próżniowego górnej (A) i 

dolnej (Б) sieci korytarzy jaskiniowych: 

A: 1 - korytarze rozwinięte wzdłuż szczelin pierwotnych (wypełnienie szczelin zostało 

częściowo usunięte na etapie speleogenezy), 2 - górne korytarze, mniejszych rozmiarów, 

rozwinięte wzdłuż kulis, z nierozwiniętą częścią kanionową, 3 - studnia cylindryczna 

(ujście), linie pogrubione - kulisy w górnej części gipsów. Б: 1 - kanały ascenzyjne, 

połączone z 1 na ryc. A, rozwinięte wzdłuż tektonicznie aktywowanych (pogłębionych) 

szczelin pierwotnych (1 na ryc. A) NW - NE kierunków, 2 - dolne korytarze, które nie 

rozwinęły się ku górze wskutek słabego rozwarcia inicjalnego szczelin, z kulisami w 

stropie (krawędzie dolne kulis), 3 - studnia cylindryczna (podstawa otwarta w stropie), 4 -

ślepa kopuła korozyjna. Cienkie linie - dolne krawędzie kulis (wyklinowanie się 

końcówek), zaznaczonych na ryc A. 

Ryc. 4.31. Korozyjne wygładzanie ścian tektonicznie rozwartych szczelin z występami i 

nierównościami: 

1 - szczelina w inicjalnym stanie, 2 - podział szczeliny na fragmenty o jednakowej 

długości (L

1

-L

4

) lecz o różnej powierzchni (S

1

-S

8

), czego przyczyną są nierówności ścian 

(S

1

=S

2

, S

3

>S

4

, S

5

6

, S

7

=S

8

), 3 - zróżnicowane (koncentracja na nierównościach) 

oddziaływanie korozyjne wód na ściany szczeliny, prowadzące do zanikania występów i 

nierówności. 

Ryc. 4.32. Rozwój korozyjny zamkniętej szczeliny z lokalnymi rozszerzeniami: 

1-3 - stadia: 1 - inicjalne, 2 - koncentrowanie się oddziaływania korozyjnego w miejscach 

lokalnych rozszerzeń (mikrorozszerzeń), 3 - szczelina z owalnymi rozszerzeniami 

korozyjnymi. 

Ryc. 4.33. Sytuacja koło jeziora Filipcowo: korytarz piętra dolnego rozwinięty w pionie 

wzdłuż hydrodynamicznie aktywnej szczeliny do jej (szczeliny) wypełnionej (kulisa) 

części, otwierająca się w bocznej kanionowej części większego korytarza jaskiniowego: 

1 - gips, 2 - ukryta w gipsach cześć węglanowej kulisy-wypełniacza, 3 - odsłonięta 

(stercząca) cześć kulisy, 4 - zawodnienie, 5 - ilaste osady jaskiniowe. 

Ryc. 4.34. Przykłady różanco-podobnych mikroform różnej wielkości w ścianach (A) 

oraz w stropie (Б) korytarzy jaskiniowych. 

Ryc. 4.35. Wzrost szerokości szczeliny w czasie pod wpływem potoku filtracyjnego. Linia 

ciągła wskazuje na zmianę średniej szerokości szczeliny, przerywana - na zmianę 

szerokości jej różnych odcinków (wg Czernyszowa, 1983). 

Ryc. 4.36. Przykłady korozyjnego „spłaszczenia" ściany, oddzielającej sąsiadujące 

korytarze z formowaniem się w niej otworów korozyjnych (A) oraz fragmenty zniszczonych 

przez korozję kolumn (Б) (fot. W. Andrejczuka) 

381 

Ryc. 4.37. Formowanie się sal kolumnowych przez korozyjne łączenie się korytarzy 

jaskiniowych: 

A - przykłady sal kolumnowych jaskini: 1 - Majska, 2 - Czerniowickich Speleologów, 3 -

Dinozaura. Б: umowne stadia rozwoju morfologicznego lokalnego obszaru jaskiniowego 

od cieci szczelinowej do labiryntu jaskiniowego (fragmenty skopiowane z różnych rejonów 

jaskini). 

Ryc. 4.38. Morfologia próżni podziemnych rejonu Piwnice. 

Ryc. 4.39. Osiadanie-wyciśnienie plastycznych osadów ilastych z wyżej położonych 

korytarzy w piętro „piwniczne" rozwinięte pod warstewką wapienia krystalicznego. 

Rozdział 5 

Ryc. 5.1. Morfologiczno-morfometryczna regionalizacja jaskini. 

Ryc. 5.2. Obszar Priwchodowy (Wejściowy). 

Ryc. 5.3. Obszar Zabłudshich (Zabłąkanych). 

Ryc. 5.4. Zejście do jeziora Filipcowo (fot. W. Kiselow). 

Ryc. 5.5. Obszar Perspektiw (Perspektyw). 

Ryc. 5.6. Charakterystyczne duże korytarze o specyficznym przekroju rombowym w 

podobszarze Sistema D (System D) obszaru Perspektiw (Perspektyw) (fot. W. 

Andrejczuk, W. Kisielow). 

Ryc. 5.7. Wysoki korytarz w podobszarze Świnia (fot. B. Ridusz). 

Ryc. 5.8. Galeria Stadion (fot. W. Kisielow). 

Ryc. 5.9. Obszar Zal Czemowickich Speleologow (Sala Czerniowickich Speleologów). 

Ryc. 5.10. Obszar w północno-zachodniej (kolumnowej) części Sali Czerniowickich 

Speleologów (fot. B. Ridusz.) 

Ryc. 5.11. Szerokie galerie Sali Czerniowickich Speleologów, rozdzielone wąskimi 

przegródkami kolumnowymi (fot. W. Kisielow). 

Ryc. 5.12. Gliniana Zołuszka w Sali Czerniowickich Speleologów. 

Ryc. 5.13. Obszar Majskij. 

Ryc. 5.14. Obszar Centralny. 

Ryc. 5.15. Boczny korytarz kanionowy, przylegający do większej galerii na obszarze 

Centralnym, wypełniony w dolnej części osadami ilastymi (fot. W. Kisielow). 

Ryc. 5.16. Ilaste stalaktyty na nierównej powierzchni kulisy węglanowej (fot. S. Wolkow). 

Ryc. 5.17. Obszar Zapadny-Anakonda (Zachodni-Anakonda). 

Ryc. 5.18. Obszar Wiesioly (Wesoły). 

Ryc. 5.19. Obszar Gollandskij Syr (Ser Szwajcarski). 

Ryc. 5.20. Obszar Kamikadze. 

Ryc. 5.21. Obszar Metropoliten. 

Ryc. 5.22. Charakterystyczny wygląd korytarzy na obszarze Metropoliten: 

A - tunel o rombowym przekroju w północno-zachodniej części obszaru, Б - duży 

korytarz, typowy dla części południowej obszaru (fot. W. Andrejczuk, fot. W. Kisielow). 

Ryc. 5.23. Obszar Oziorny (Jeziorny). 

Ryc. 5.24. Charakterystyczne galerie i korytarze obszaru Oziorny (fot. W. Kisielow). 

Ryc. 5.25. Obszar Goticzeskij (Gotycki). 

Ryc. 5.26. Sala Dinozawra (Dinozaura) (A) oraz typowy korytarz, przylegający do sali (Б) 

(fot. W. Kisielow). 

Ryc. 5.27. Korytarze kanionowe w południowej części obszaru Goticzeskij (podobszar 

Kolorado) (fot. W. Kisielow). 

Ryc. 5.28. Obszar Wostoczny (Wschodni). 

Ryc. 5.29. Obszar Dalniewostoczny (Dalekowschodni). 

382 

Ryc. 5.30. Obszar Kamczatka. 

Ryc. 5.31. Sposób obramowania obszaru jaskiniowego w celu obliczenia jego 

powierzchni oraz objętości bloku nawiązującej do niej. 

Ryc. 5.32. Zróżnicowanie obszaru jaskini ze względu na parametry wysokości (1), 

szerokości (2) korytarzy oraz ich izometryczności (3). 

Ryc. 5.33. Zróżnicowanie obszaru jaskini ze względu na parametry wskaźników: 

powierzchniowego (1) i oobjętościowego (2) skrasowienia, oraz ilości przecięć 

trzypromiennych (3). 

Ryc. 5.34. Zróżnicowanie obszaru jaskini ze względu na parametry wskaźników gęstości 

korytarzy (1), właściwej powierzchni (2) oraz objętości (3) obszarów jaskiniowych. 

Rozdział 6 

Ryc. 6.1. Kamieniołom z jeziorem z którego odpompowuje się wody podziemne i zrzuca 

je się w koryto rzeki Pacak. 

Ryc. 6.2. Kierunki przepływu wód podziemnych w obrębie jaskini: A - do założenia 

kamieniołomu (w warunkach naturalnych, nie naruszonych antropogenicznie), Б - po 

założeniu kamieniołomu i rozpoczęciu pompowania wód podziemnych. 

Ryc. 6.3. Sytuacja hydrogeologiczna w obrębie jaskini: A - blokdiagram bloku 

jaskiniowego, Б - zawodnienie labiryntu jaskiniowego (stan na rok 1981): 

A: 1 - stare leje krasowe, 2 - świeże formy zapadliskowe, 3 - próżnie podziemne, 4 -

przepływ wód podziemnych do kamieniołomu, 5 - kierunki przepływu wód krasowych, 6 -

obniżona i zdeformowana powierzchnia zwierciadła wód podziemnych. 

Б: 1 - strefa słabych (do 1 m) wahań obniżonego poziomu wód podziemnych, 2 - strefa 

znaczących (1-3 m i więcej) periodycznych (cyklicznych i niecyklicznych) wahań 

obniżonego poziomu wód podziemnych, 3 - izolinie powierzchni poziomu wodonośnego 

(interpolacja). 

Ryc. 6.4. Typowe degradujące zbiorniki (jeziora) w centralnej części jaskini: A - jezioro 

Nautilus, Б -jezioro Krokodyla (fot. S. Wolkow). 

Ryc. 6.5. Wtórny kanion erozyjny powstały w ilastych osadach dennych korytarza 

jaskiniowego wskutek działalności erozyjnej okresowych przepływów pomiędzy 

zbiornikami jaskiniowymi na etapie degradacji poziomu wodonośnego. 

Ryc. 6.6. Zawartość węgla organicznego w wodach zbiorników jaskiniowych (dane S. 

Wolkowa). 

Ryc. 6.7. Zmiana wraz z głębokością zawartości mikroelementów w wodach jeziora 

Krokodyl (dane S. Wolkowa). 

Ryc. 6.8. Zmiana wraz z głębokością pH i mineralizacji wód jeziora Krokodyl (dane S. 

Wolkowa). 

Ryc. 6.9. Zmiana wraz z głębokością składu chemicznego oraz stężenia siarczanów w 

wodach zbiorników jaskiniowych (wg Aksem, Klimczuk, 1988). 

Ryc. 6.10. Zmiana wraz z głębokością pH wód jezior jaskiniowych oraz zawartości w 

nich Fe

2+

 i Fe

3+

. 

Rozdział 7 

Ryc. 7.1. Mechanizm oraz stadia rozwoju procesów zapadliskowych nad jaskinią na 

technogenicznym etapie jej rozwoju. 

Ryc. 7.2. Zagrożenie powstawania zapadlisk w rejonie jaskini w różnych okresach roku i 

stanach pogodowych: 

1 - nieznaczne, 2 - znaczące, 3 - duże, 4 - bardzo duże. 

383 

Ryc. 7.3. Grawitacyjne wyciśnięcie przykrywających jaskinię wilgotnych osadów 

gliniastych z komina grawitacyjnego (zawaliskowego). 

Ryc. 7.4. Rzeźba krasowa obszaru położonego nad jaskinią (fragment, etap przed 

technogeniczny). 

Ryc. 7.5. Mechanizm powstawania nad jaskinią lejów z osiadania. Proces ten dominował 

na przed-technogenicznym etapie rozwoju jaskini. 

Ryc. 7.6. Związek pomiędzy ilością zawalisk oraz parametrami morfometrycznymi jaskini 

(w pionie - ilość zawalisk w odrębnych obszarach jaskiniowych). 

Ryc. 7.7. Obszarowe rozprzestrzenienie zawalisk powstałych przed (zawaliska przed 

technogeniczne) oraz po (aktywizowane i nowe) odsłonięciu jaskini kamieniołomem i 

osuszeniu przez pompowanie wód: 

1 - ogólna ilość zawalisk na obszarze jaskini, 2 - stare (przed technogeniczne) zawaliska 

na 2,3,4 stadium rozwoju, 3 - technogenicznie aktywizowane zawaliska na 2,3,4,5 

stadium rozwoju, 4 - technogeniczne (młode) zawaliska na 2,3 stadium rozwoju. 

Ryc. 7.8. Rozprzestrzenienie w jaskini (część centralna) zawalisk przed 

technogenicznych, technogenicznie-aktywizowanych oraz technogenicznych. 

Ryc. 7.9. Odległość różnych obszarów jaskini od wejścia oraz stosunek (K) ilości zawalisk 

technogenichnych (oraz technogenicznie aktywizowanych) do ilości zawalisk pre-

technogenicznych (starych). 

Ryc. 7.10. Projekcja na powierzchnię pola jaskiniowego kopuł grawitacyjnych 

nachodzących się na różnych stadiach procesu zapadliskowego (przyotworowe partie 

jaskini): 

1 - próżnie jaskiniowe, 2 - część jaskini zniszczona przez kamieniołom, 3 - izolinie 

miąższości osadów przykrywających (nadgipsowych), 4 - próżnia pod spągiem wapieni, 

5 - próżnia kopulasta w glinach (stadium 3), 6 - stadium 4, 7 - próżnia kopulasta w 

lessach (stadium 5), 8 - leje krasowe nad jaskinią, 9 - skarpa kamieniołomu, 10 - profil 

(patrz ryc. 7.11). 

Ryc. 7.11. Przekroje do ryc. 7.10. 

Ryc. 7.12. Szkic oszacowania zagrożenia zapadliskowego nad jaskinią (fragment: 

przyotworowe partie jaskini): 

Mikroobszary: 1 - bardzo niebezpieczne, 2 - niebezpieczne, 3 - stosunkowo 

niebezpieczne, 4 - stosunkowo bezpieczne, 5 - bezpieczne, 6 - część jaskini zniszczona 

przez kamieniołom, 7 - leje krasowe nad jaskinią, 8 - skarpa kamieniołomu. 

Rozdział 8 

Ryc. 8.1. Rozprzestrzenienie głównych typów genetycznych osadów jaskiniowych w 

jaskini: 

1 - osady wodne mechaniczne (warstwowane iły jaskiniowe), 2 - rezydualne oraz 

detrytyczne utwory (osady gliniasto-węglanowe), 3 - obszary zawodnione. Osady wodne 

chemogeniczne (utwory żelazisto-manganowe): obszary rozwoju powierzchniowego: 4 -

przeważnie utworów żelazistych, 5 - przeważnie utworów manganowych, 6 - filmy, 7 -

warstwy, 8 - warstwowo-mieszane ciała („przekładance" żelazisto-manganowe), 9 -

nagromadzenia wodorotlenków żelaza, 10 - nagromadzenia wodorotlenków manganu, 11 

- podobne do stalagmitów formy z wodorotlenków żelaza, 12 - podobne do stalaktytów 

utwory z wodorotlenków manganu, 13 - utwory podobne do mikrostalagnatów. 

жүктеу/скачать 15,58 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: