108
ҥшін. Оны зерттеу, балалардың басым кӛпшілігі ӛзінің ӛткен шағына
емес, болашағына қарайтынын кӛрсетті. Бҧл ереже ең алдымен,
депривирленген дамуға емес, дҧрыс дамуға қатысты (яғни, ӛзін таныту,
мойындатуға ҥміт арту сияқты қажеттілік қанағаттандырылмайтын
процесте даму). Оны қоғамның әлеуметтік қайта қҧрулар, қалыптасқан
пікірлер, адамдардың, атап айтқанда, баланың жеке санасында
таптаурындардың (стереотиптердің) қалыптасқан кезеңінде жҧмыс
істейтін мҧғалімге ескеру ӛте маңызды. Мҧғалім саналы тҥрде баланың
болашаққа оптимистік ойларын мақсатты қалыптастыруы, позитивтік
ӛмірлік болашақты нығайтуы, ӛмірге пессимистік, нигилистік қарау
беталыстарына қарсы тҧра білуі қажет.
Толыққанды белсенді тҧлға қалыптастыруға (К.Д. Ушинский, Л.Н.
Толстой, В.А. Сухомлинский, Я. Корчак, В.В. Давыдов және кӛптеген
басқалар) бағытталған адамгершіліктік тәрбиелеуші оқытудың жалпы
тҧжырымдамасын әзірлей келе, В.С. Мухина ерекше назарды қоғамда
қабылданған қҧқықтар мен міндеттерге баланың қатынасын
қалыптастыруға аударады. Автор балалардың міндеттерін олардың
қҧқықтарына айналдыру идеясын ҧсынады, оны тҥсіну баланың ӛзін-
ӛзі сыйлауының деңгейін «кӛтереді». Бізге ҥйренішті екі ӛтінішті
салыстырайық: «Балалар, сендер тыныш отыруға тиістісіңдер», «Сендер
сабақта ӛз беттеріңмен жҧмыс істеулерің қажет» және В.С. Мухинаның
ҧсынатын формасы: «Балалар, сендердің тыныштыққа, ӛз беттеріңмен
жҧмыс істеуге қҧқықтарың бар, сол қҧқықтарыңды пайдаланыңдар».
В.С. Мухинаның әзірлеген
Достарыңызбен бөлісу: