Намаз, азан сияқты ғибадаттар неге тек қана араб тілінде орындалады? Әр ұлт өз тілінде орындаса болмай ма? Намазда мұсылмандардың Құран Кәрімнен сүрелер
оқуға міндеттілігі бәрімізге белгілі. Мұсылмандардың өз
тілдеріне, жергілікті жеріне қарамастан сонау Мұхаммед
(с.а.у.) пайғамбар заманынан бұлжымай, заңдасқан бұл
қағида келешекте де дәл осылай жалғаса бере ме?
Ең алғашында кез-келген адам үшін ана тілінде
құлшылығын орындау – әрі жеңіл, әрі орынды көрінері
рас. Алайда, мәселені егжей-тегжейлі қарастырар болсақ,
кең көлемді түсінікке қол жеткізеріміз анық.
Ең алдымен тілек-дұға мен намаздың ара жігін
ажыратып алған жөн. Намаздан тыс жасалатын тілектер
мен дұғаларда мұсылман кісіге ішкі тілегі мен мұң-
мұқтажын қай тілде айтып жеткізем десе де, бұған тыйым
салынбаған.
Өйткені, бұл Жаратушы мен құл арасындағы жеке
мәселеге қатысты. Ал намаз болса, ол жалпыға, жамағатқа
тән құлшылық болғандықтан, намазға қосылатын басқа
да мұсылмандардың қажет тілектерімен санасу керек.
Негізінен намаз жамағатпен оқылуға тиіс. Бірақ жалғыз
оқуға да рұқсат етілген.
Егер Ислам діні қандай да бір белгілі аймақтың яки
белгілі бір ұлттың діні болса, онда ешқандай күмәнсіз сол
аймақтағы сол ұлттың ғана тілі қолданылар еді. Алайда,
төрткүл дүниеге тараған, бір-бірін түсінбейтін қаншама
ұлт өкілдеріне ортақ діннің өзіндік ерекшеліктері мен
қасиеттері болатыны сөзсіз.
