келісөзге, бейбітшілікке (ниет білдірсе) жақындаса, сен де жақында» 146 . Исламда қарулы соғысқа тек мынандай жағдайларда
ғана рұқсат етіледі:
1. Қорғану мақсатында. Шабуыл жасаған жауға қарсы
соғысу. Құранда: «Сендермен соғысқандарға қарсы сендер де Алла жолында соғысыңдар. Бірақ шек- тен шықпаңдар. Алла Тағала шектен шыққандарды жақсы көрмейді» 147 -делінеді.
2. Өзіңе шабуыл жасайтыны нақты анықталған
дұшпанға соғыс тактикасы бойынша бірінші болып шабу-
ыл жасауға рұқсат етіледі.
3. Жазалау мақсатында.
4. Түрлі зұлымдықтарға жол бермеу мақсатында.
Пайғамбарымыздың (с.а.у.) барлық соғыстарына көз
жүгіртсек, тек осы айтылған себептерге ғана сүйенгеніне
куә боламыз. Ендеше, соғыс – тек Алланың ризалығы
үшін Оның рұқсат еткен жағдайларда ғана болуға тиіс.
Жай кезді былай қойғанда, соғыс жағдайында да
Ислам озбырлық әрекеттерге жол бермейді. Айталық,
соғыста әйелдерді, жас балаларды, соғысқа қатыспаған
қарт кісілер мен ешкіммен шаруасы жоқ монахтар-
ды өлтіруге қатаң тыйым салды. Өсіп тұрған ағаштар
мен егін алқаптарын өртеуге, түйе, сиыр сияқты мал-
дарды өлтіруге, әр түрлі өзге діннің ғибадатханаларын
қиратуға жол бермеді. Дұшпан әскерлерінің өлі денелерін
тілгілеп, көздерін ойып, мұрындарын кесуге де қатаң
тыйым салды. Пайғамбарымыз соғысқа кетіп бара
жатқан қолбасшыларына мынандай ескертулер жасады:
146
Әнфал сүресі, 61-аят.
147
Бақара сүресі, 190 аят.
