«Шәркей» әңгімесі – 1929 жылы жазылған. Бұл әңгімеде Шәутен деген баланың
аяғына шешесінің шәркей жасап бергені жайлы айтылады. Баланың көз алдында анасының
шәркейді даярлаудағы еңбегі баяндалады. Сол арқылы жазушы баланы еңбек үрдісіне
(марқаны қырқу, жүн сабау, шиге тарту, қарпу, пісіру, білектеу, екі шәркей пішу, жүн
шүйкелеу, жіп иіру, сыру, ұлтан салып ұлтару), араластыра отырып, ана еңбегін баға -лауға
шақырады. Әңгіменің танымдық мәні өте зор. Қазақ қол өнерінің орны мен ерекшеліктерін
көрсете отырып, соның ішінде жүннен зат жасалу үрдісін бала санасына жеткізуді көздейді.
