Түркология, № 4, 2016
Бұл жалпыхалықтық тіл ХІХ ғасырдың соңы және ХХ ғасырдың
бас кезінде ескі ұйғыр әдеби мұралар тілінің дәстүрінен біртіндеп қол
үзіп, қазіргі сөйлеу тіліне бет
алғанын Исматулла Мөжизидың
«Тәварих-и мусиқиун» трактаты тілінен анық көруге болады.
ӘДЕБИЕТТЕР
1.
Утемиш-хаджи.
Чингиз
наме
(Факсимиле,
перевод,
транскрипция,
текстологические
примечания, исследование В.П.Юдина).
Подготовила к
изданию Ю.Г. Баранова. Комментарии и указатели М.Х. Абусеитовой. Алма-Ата,
1992.
2.
Қазақстан тарихы туралы түркі деректемелері.
ІІІ том.
Өтеміс қажының
«Шыңғыс-намесі» тілінің көрсеткіш-сөздігі. Алматы, «Дайк-Пресс», 2006. –304 б.
3.
Щербак А.М.
Грамматика староузбекского языка
. – М.–Л., 1962. – 276 с.
4.
Хәмит Төмүр, Абдуруп Полат.
Чағатай тили
. – Қәшқәр уйғур нәшрияти,1987. –
430 б.
5.
Janos Eckmann.
Čaĝatayca el kitabi.
– Istanbul, 1988. – 290 с.
6.
Кондратьев В.Г
. Очерки грамматики древнетюркского языка.
– Ленинград, 1970.
– 270 с.
7.
Айдаров Г.
Язык орхонских памятников древнетюркской письменности VІІІ века.
– Алма-Ата, 1971.
8.
Наджип Э.Н.
Тюркоязычный памятник ХІV века «Гулистан» Сейфа Сараи и его
язык.
Часть І. – Алма-Ата, 1975. – 210 с.
9.
Абдурахмонов Ғ., Шукуров Ш.
Узбек тилининг тарихий грамматикаси.
–
Тошкент, 1973. – 452 б.
