Байтұрсын әліпбиін көпшілік талқылау барысында мы-
надай пікір бар: “
Бикеш, бауыр деген сөздердегі
и, у хәрпін
Ильминский бір түрлі жазса керек дейді екі харіпменен. Біздің
фаһамымызша, айтылған
и, у-дың орнына екі хәріп жазу дұрыс
емес”.
Ал <
ы>, <і> фонемаларының орфограммасы туралы ғалымның
өз сөзін тыңдағанымыз жөн: “
ы-
жаны, малы, тары деген
сөздерде
н-ның,
л-дың,
р-дың соңынан естілетін
дыбыстың
белгісі. Сөздің басында, ортасында
ы-ны қысқа һәм көмескі естіп,
бар-жоғы еленбейтін орындарда жазбаймыз. Мысалы
қн, қр, қрн,
жлм, жлтр деген сөздердің ішінде <
ы>-ның барлығы аз сезіледі,
хатта сезілмейді деп те айтуға болады. Бұл сөздерді /
ы/-ны
жазғанда да жазбағанда да осылай оқимыз. Жазбағанда
оқылуымызға кемшілігі болмаса, оны жазуға да қажет жоқ.
Қаны,
жаны, малы деген сөздерді
ы-ны жазбай, со-лай оқи алмаймыз,
сондықтан сөздің аяғында
ы жазу қажет. Сөз басында
ы-ның өзі
жазылмаса да, сүйеніш харпі алиф жазыла-
ды. Мысалы:
ықтын,ынтық,
ырғақ”.
Талқыға салынған мақалаларда, мысалы, Ғ.Мусин:“Әпенденің
Достарыңызбен бөлісу: