Одағай түбір де емес, шылау да емес. Қазақ тілінің бір әдеті – түбір емес
сөздерді де түбірге ұқсатып, жаңа сөз тудыра береді. Сондықтан: «білмеймін дейтінің не?» деудің орына – білмеймінің не? – білмеймініңе жол болсын! – дейді.
Осы ретпен шаруашылық одағайына ла қосып, туынды сөз жасаймыз. Солай сөз
тудыра жүргенде бұлардың бірқатары таптасқан сөзге айналып кетеді. Мысалы,
шөгіп қалды – отырып қалды, жатып қалды деген мағынада; сораптау – бір
нәрсені ұзақ ішу; айтақтау – ит қосу, біреуді-біреуге айдап салу; бұл туынды
сөздер тура мағынасында, алдыңғы екеуі түйеге, соңғысы (айтақтау) итке ғана
айтылатын болса да, ауыс мағынада адамға қаратыла да айтыла береді. Осының
нәтижесінде кейбір одағайлар таптасқан сөз мәртебесіне ие болып та жүр.
