Құбылыс көп және олар әр түрлі; бір халық оның, бір заттың бір сипатын
біліп, екінші жағын білмейді; мұның үстіне біреуін көп, екіншісін аз біледі. Содан
келіп атауда түрлілік, көптік туады.
Тұрмыста пайдаға асқан затқа ат қойылады немесе бір зат зиянды болса,
соған ат қойылады (глобусқа не деп ат қояр еді).
Киіз үйдің түндігінен жарық түседі, терезе де жарық түсіреді. Сондықтан
Алтай елінде терезені «түндік» дейді. Орысша «перо» деген сөз «қауырсын» емес,
«қаламұшты» білдіреді. Себебі ол жазудың құралына айналған. «Косилканы»
«орақ» деуіміз де осыдан. Демек заттың аты оны атқаратын қызметіне қарай
қойылады. Академик Марр бұл құбылысты функционал семантика деп атаған (ит, ат, ад, ай + ақ; шырақ, шыра; кереге – стена...); «да» қосымшасы «тағы» сөзінен
қысқарған. Тағы – ру, бала деген сөз. Бала мен ру – адамдар арасындағы байланыс
болғандығы белгілі. Демек, синтаксистегі байланыс осы айтылған тарихи
байланысқа ұқсатылған (исторический обусловленный); «да» – парсыша бала.