147
қай ық ты көз бен әлі шы ға рып са лып тұр ған дай. Түн жа мы ла бас та ған те ңіз де
кес пек-бұй лар ға на жал ғыз сы рап, қыл тың-қыл тың қа раң дай ды.
«Ей, адам дар, күн діз сен дер ге жол көр се тіп, жақ сы лық жа сап едік, ен ді
біз ді тас тап кет пең дер», – деп қол бұл ғап жа лын ған дай бо ла ды. Олар дың ті лін
ша ға ла лар ға на тү сін се ке рек, ай нал шақ тап-тө ңі рек тей ұшып, тө сі мен жа най
өтіп жүр ге ні.
1. Үзін ді лер Қабдеш Жұ ма ді лов тің «Адам ның кей бір кез де рі» жә не Шерхан
Достарыңызбен бөлісу: 
