Білгенгемаржан Абай «Отыз же тін ші сө зін де» ман сап қор, күн шіл, ша ғым қой, арам адам дар дың
қа лың ор та сын да оты рып, бә рін де көз ге шұ қып отыр ған дай қып, бір үл кен те рең
сөз тас тай ды. «Би ік ман сап – би ік жар тас. Оның ба сы на ек пін деп ұшып қы ран да
шы ға ды, ерін бей ең бек теп жы лан да шы ға ды», – де ген (М.Әуезов). Мі не, па ра мен,
ай ла мен, жа ғым паз дық, сұр қия лық пен ат қа мі нер атан ған адам дар Абай шы ғар ма ла
рын да осы лай ша әр қы ры нан әш ке ре ле не ді.
Міне,қызық! Бір жан сал дың ақын Са ра қыз бен ай ты сын да: «Мұ са ның бел ба ла сы Сә дуақас,
құт қар ған сан қы ран ды түс кен тор дан» деп жыр ла ған атақ ты Шор ман бай дың не ме
ре сі Са дуақас Мұ са ұлы Шор ма нов (1846–1927) ақын ның кө зі ті рі ке зін де он же ті
өле ңін (оның ішін де «Кө ңі лім қайт ты дос тан да, дұш пан нан да» өле ңі бар) Мәш һүр
Жү сіп Кө пей ұлы нан кө ші ріп алып, СанктПе тер бург уни вер си те ті нің про фес со ры
П.М.Ме ли оранс кий ге сый ға тарт қан. Бұл қол жаз ба Сал ты ковЩед рин атын да ғы
кі тап ха на ның А.Н.Са мой ло вич атын да ғы мұ ра ға тын да сақ тау лы. Бұл – Абай дың кө зі
ті рі ке зін де өлең де рі мен қа расөз де рі нің қол жаз ба тү рін де кең та ра ға ны ның ке пі лі.
