Коричневая Иллюстрированная Презентация Об Истории Древней Архитектуры

Аштықпен б рге сүзек, тырысқақ, оба, д нгене және басқа аурулар да қатар келд . Жұқпалы аурулармен

ауырған адамдардың саны республиканың емдеу мекемелер н ң мүмк нд ктер нен едәу р асып кетт .

Аштық пен қайыршылық күй, эпидемия, ауруханалардың жет спеу , осының бәр  аурулар арасындағы

өл мн ң санын көбейт п ж берд . Мысалы, Қостанай губерниясында аштар мен аурулардың 75%-ға жуығы

көз жұмды. Республиканың Денсаулық сақтау халық комиссариатының деректер  бойынша Орынбор,

Орал, Ақмола және Ақтөбе губернияларында 1921 жылдың 1 қарашасы мен 1922 жылдың 1 ш лдес

арасында 37 657 адам ашаршылық құрбаны болды.[2]. Ашаршылық Қазақстанның басқа аймақтарын да

айналып өткен жоқ.[3]. Сол кезде Тарғын-Бөкей губерниялы кеңес  атқару комитет н ң төрағасы қызмет н

атқарған Х.Д. Чурин өз естел г нде: «1921 — 1922 жылдардың қысында уезд орталығы болған кентт ң

көшелер нде б з таңғы сағат 5-6-ларда кейде ондаған адам өл ктер н жинайтынбыз» деп жазды. Ата-анасы

көз жұмып, қараусыз қалған балалардың күн сайын 50-60-ын жерг л кт  өк мет органдары балалар

үйлер не бөлд . Егер 1921 жылғы 1 желтоқсандағы деректер бойынша қараусыз қалған аш-жаланаш

балалар саны Қазақ АКСР-  бойынша 128 000 болса, осы жылдың соңында бұл көрсетк ш 158 000-ға, ал 1923

жылғы 1 наурызға қарай 408 022-ге жетт .[4]. 1922 жылғы наурыз-сәу р айларында Қазақстанды қысқан

ашаршылық мүлде асқынып кетт . КазОАК-н ң Төрағасы С. Мендешевт ң 1922 жылғы 8 ш лдеде КазОАК-

н ң III сессиясында жасаған баяндамасында осы жылдың көктем нде алынған толық емес деректер

бойынша Қазақстан бойынша аштыққа ұрынғандар саны 2 832 000 адамды құраған.[5]. Ал 1920 жылдың

соңында республиканың барлық тұрғындарының саны 4 781 263 адам ед . Оның 50,3%-ы — қазақтар,

31,2%-ы - орыстар, 14,4%-ы – украиндар болатын.

жүктеу/скачать 1,14 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: