Микробиология

Вирустық инфекцияларды емдеу тәсілдерінің сипаттамасы

жүктеу/скачать 3,75 Mb. бет 60/216 Дата 28.01.2023 өлшемі 3,75 Mb. #63400 түрі Оқулық

Бұл бет үшін навигация:

• Емдеу типі Препараттар Тиімділігі Антивирустық
• Вирусты инфекциялар кезінде емдеу үшін қолданылатын препараттар
• Инфекциялар Препараттар Этиотропты
• 5.6.1. Химиялық препараттар

Вирустық инфекцияларды емдеу тәсілдерінің сипаттамасы Емдеу типі Препараттар Тиімділігі Антивирустық әсер ету спектрі Әсер етуінің ұзақтылығы Спецификалық Вакциналар Жоғары Тар Ұзақ Бейспецификалық IFN, иммундымодуляторлар Орташадан жоғарыға дейін Өте кең Қысқа Химиялық Химиялық препараттар Төменгіден орташаға дейін Тар Қысқа Кесте 5.3. Вирусты инфекциялар кезінде емдеу үшін қолданылатын препараттар Инфекциялар Препараттар Этиотропты Иммунды модульдейтін Патогенетикалық және симптоматикалық Аденовирусты + + + Құтыру - - + АИВ (ЖИТС) + + + Геморрагиялық қызбалар (кенелік, масалық,контагиозды) - - + Гепатит вирустары + + + Ұшық + + + Тұмау (грипп) + + + Қызылша - - + Қызамық - - + Мононуклеоз - + + Жел шешек және белдемді теміреткі + - + Нағыз шешек + - + Парагрипп + + + Мысқыл (эпидемиялық паротит) - - + Сал (палиомиелит) - + + Реовирусты инфекция - - + Респираторлы-синцитиальды + - + Риновирусты + - + Ротавирусты - - + Энтеровирусты - - + Вирусты энцефалиттер - + + Аусыл (яшур) - - + 5.3.-кестеде көрсетілген дәрі-дәрмектерді керісінше кезекпен қолданады. Бірінші кезекте осы кезге дейін тәжірибеде 100 % жағдайда патогентикалық және симптоматикалық препараттар пайдаланылып келеді. Таңдау мүмкіндігі ауқымды болуына қарамастан иммунды-модульдеуші және этиотропты препараттар қазіргі кезге дейін өзіне тиісті маңызды орын алған жоқ. 5.6.1. Химиялық препараттар Химиялық препараттар жеткілікті зерттелген және кең қолданылатын антивирустық этиотропты агенттер қатарына жатады. Олардың әсер ету механизмінің мәнісі-макроорганизм жасушаларының тіршілік ету қабылеттілігіне елеулі әсер етпей, вирустардың репродукциялануының жекелеген кезеңдерін таңдамалы түрде тоқтату (басып тастау). 1959 жылы этиотропты әсер ететін антивирустық препарат алғашқы рет синтезделген болатын – идоксуридин, аномальды нуклеозид (осы кезге дейін офтольмологиялық және терівенерологиялық тәжірбиелерде қарапайым ұшық вирусы қоздырған зақымдануларды емдеу үшін қолданылып келеді). Аномальды нуклеозидтердің әсер ету механизмі бойынша бірнеше түрлерін ажыратуға болады: ДНҚ – полимеразаны ингибирлейтіндер (видарабин, цитарабин, фосфонацетат ж.б); вирустық тимидинказамен іріктеп белсенділейтіндер (ацикловир, ганцикловир, фамцикловир); кері транскриптазаны ингибирлейтіндер (азидотимидин, диданозин), кең спектрлі әсер ететін препараттар(рибавирин, трифлюридин). 1961 жылы симметриялық амин-адамантин (амантадин) синтезделіп алынды, содан кейін грипп инфекциясының бастапқы кезеңінде емдеу үшін және профилактикалық мақсатта қолданылатын оның өнімдері синтезделді (римантадин, мидантан, дейтифорин). 20 ғасырдың 90-жылдарында тиімді әсер ететін анти-АИВ (ВИЧ)-тік химиялық препараттардың (кері транскриптазалар және протеазаларды ингибирлейтін) үлкен тобы табылды. Әсер ету механизмі. Антивирустық препараттардың ерекшелігі сол, олар вирустардың репликациялану циклының әрбір кезеңдеріне (пенетрация, депротеинизация, вирус геномының транскрипциялануы, вирустық РНҚ, ДНҚ және ақуыздардың синтезделуі ж.т.б.) таңдамалы әсер етеді. Осыған орай антивирустық препараттар жасаудың ғылыми негіздемесі вирустардың жасушалық және молекулалық деңгейде репродукциялану заңдылықтарының ашылу кезеңімен сай келді. Сондықтан, қазіргі кездегі антивирустық этиотропты препараттарды вирустардың репродукциялану циклына қарай тиісті нысаналарға (мишени) қарай әсер етуі бойынша жіктеуге болады. Әр түрлі химиопрепараттардың, жасуша ішінде өсіп-өнетін вирустардың бәріне «әсер ететін жері» - тиісті нүктесі болады. Мысалы, тұмауға қарсы препараттар грипп вирусының жасуша рецепторларымен байланысуына кедергі жасайды және жасушалық мембраналардың иондық арнасын (каналын) тосқауылдайды, және де олар үшін матрицалық ақуыз (М2) нысана болып табылады. Мұндай препараттар негізінде жедел профилактикалық мақсатта қолданғанда немесе аурудың бастапқы 1-2-күндерінде пайдаланғанда тиімді (аурудың ұзақтылығын және клиникалық көріністерінің ауырлығын 30-40 % -ға төмендетеді). Жаңа препараттар – занамивир және озельтамивир вирустық нейраминидазаларды ингибирлейді, нәтижесінде вириондардың жасушадан шығуын тоқтатады және олардың таралып кетуіне кедергі жасайды. Антигриптік препараттардың ағзаларға биологиялық сіңірілуі (биоусвоение) 50-60% -ға дейін жетеді; олар барлық тіндерге және сұйықтықтарға (соның ішінде ликворға дейін) өтіп кете алады. Организмнен шығарылуы (элиминациялануы) бүйрек (90%-ға дейін) және бауыр арқылы атқарылады (жартылай шығарылу кезеңі 12-24 сағат) Антигерпетиктер, яғни ұшыққа қарсы препараттар (ацикловир, валацикловир, видарабин, ганцикловир, фамцикловир) вирустық тимидинкиназамен селективті белсендірілетін нуклеозидтердің аналогы болып табылады. Антигерпетиктердің АІЖ (ЖКТ) арқылы биосіңірілуі-15-20% (валацикловир 60 %-ға дейін). Препараттар негізінде инфицирленген жасушаларда белсенді концентрацияда жиналып, таңдамалы әсер етеді. Қан плазмасындағы ақуыздармен байланысуы 9-30% құрайды. Препараттардың 90% -на дейіні бүйрек арқылы шығарылады (жартылай шығарылу кезеңі -3-4 сағат). Вирустық инфекцияларды емдеуге қолданылатын химиялық препараттардың топтары және әсер ету механизмі бойынша мәліметтер 5,4 және 5,5 кестелерде берілген. Кесте 5.4. жүктеу/скачать 3,75 Mb. Достарыңызбен бөлісу: