184
Кездік
−
кішірек пышақ; өткір жүзі бар, сабы бар бір нәрсені кесуге
арналған құрал (ТС., Іт., А., 1959, 280).
Түркі тілдерінің ескерткіштерінде
кеlік
−
әйелдердің киіміне тағып өздерімен бірге алып жүретін кішкене пышақша
(Қашқари М. Дев. луғ. турк. Іт., Т., 1960, 443).
Бір аяқ қатықты құйып алып,
оның үстіне әйел зәр сындырды. Айранның сары суы сияқты болды. Бетін
жауып қойды. Бала келген соң жаңағы сусынды берді. Едіге ыдысты қолына
ұстап отырып-отырып, жанынан
кездігін
алды
(Нұртуған).
Өткір қара
кездікпен
Мұрнын кесіп шұнтитты
(«Қамбар батыр»).
Кембағал
−
мүсәпір, сорлы; киер киім, ішер тамағы жетіспейтін, күн-
көрісі төмен жоқ-жітік адам
(ТС., Іт., А., 1959, 285).
Парсы тілінде
кам-
багал
–
кедей, мүліксіз
дегенді білдіреді
(ПРС., М., 1960, 405).
Тәжік тілінде де
камбағал
–
кедей, мүлкі жоқ, тақыр кедей
деген сөз
(Тадж.РС., М., 1955, 176).
Әртүрлі мехнатқа болып һамма, Алаңдап ақылыңа берме залал! Ізеттілік
дүниядан болған ғани, Өнерден тарыққанда не
кембағал
(Ерімбет).
Жүрмісің
есен-аман кең саңлақтар, Көк мұзда тағасыз ат тайғанақтар. Сарыжан сайма-
саймен аманбысың, Аш-арық,
кембағалмен
сені жақтар
(Шашубай).
Достарыңызбен бөлісу: 
