отеді, сөйтіп бір тұтастыққа айналады. Оның негізгі жақтары:
бірдейлік, айырмашылық, ақырында қарама-қарсылықтардың бір-
бірімен бірігіп жаңа бір формаға ауысуы.
Гегелыие егер танымның объектісі, яғни абсолюттік рух, тек ты-
ныштықта түрған, өзгермейтін нөрсе болса, онда ешқандай қайшы-
лы қ та болмас еді. Қозғалмайтын, өзгермейтін нәрсе әзіне өзі тең,
онда ешқандай айырмашылық та, үқсастық та, бірлік те, қарама-қар-
еылықта жоқ. Тек түтастык ішкі айырмашылығы, кайшылығына бай
ланысты, дамиды. Қайшылық қозғалыс өзгерістің көзі, козғаушы күші
және, керісінше, козғалыстағы нәрсе өзіне өзі қайшы келеді. Қай-
шылықта өмірден де, ойлаудан да аластағысы келетіндерге қарсы
Гегель оны оміршендіктің нәр алатын тамыры деп қараған.
Гегель адамзаттың рухани мәдениетінің қоғамдық колемдегі
жалпы формаларының дамуына абсолюттік мән беріп, олар адам-
затқа, әлемге тәуелсіз гана емес, соларды туғызатын және оз дамуы-
ның сырткы іске аскан формалары деп түсіндіргені белгілі. Бүл -
рухани кызметтің жалпы нәтижелерінің адамға жаттанган, оның озіне
огейленген қалпына объективтік әрі абсолюттік түр беру. Рухани
формалар: дін, коркемонер, мораль, қүқық, саясат жэне философия-
ның озі де адамға тәуелсіз озінен озі, оздерінің ішкі қайшылықтары-
мен дамиды деп корсетуге тырысты. Pyx дамуында озіне заттық, ма-
териалдық форма береді. Мүны ол рухты озіне озі жаттанды, ягни
озіне озгеше, жат түр беру деп атады. Материэлдық форма, ол - та-
бигат, әлем, бүл рухтың оз формасы, бірак озіне қарсы түрган, озге
дүниедей нәрсе. Ягни осы табигаты бір нәрселердің екі болек, озге
ше екі дүниедей болуы - қайшылық. Шын мәнінде қайшылық де-
геніміз кандай бір нәрсенің озіне озінің сәйкес келмеуі, үқсамауы,
озінен озінің ажырауы, озін озінің теріске шыгаруы. Гегельше ойдың
дамуы осылай отеді.
Қайшылық ішкі айырмашылықтарға ажыраудан басталып, кара-
ма-қарсылықтардың бірін бірі теріске шыгаруына дейін шарықтай-
Достарыңызбен бөлісу: