эр ұрпак адам кұкыктарын қайта корғауға мэжбүр болады, адам кұкыктары мен бостандыктарын коргау жэне колдау үшін күш кажет болмайтындай жағдай адамзатка кездескен емес. Әр ұрпак адам кұкыктары мен бостандыктары сиякты ұлы кұндылыкты корғауға байланысты тарихтьщ шакыратын мэңгілік жекпе-жек шайкасына шығады. Адам кұкыктары ең жогары мәдени кұндылыкгардың бірі, өйткені олар барлық коғамдык даму процестерінің ортасына тұлғаны кояды, оның еркіндігі мен тең кукыктығын белгілейді. Адам кұндылығының идеясы ежелгі коғамда айтылған еді және, егер басында бастапкы негіз ретінде полис карастырылған болса, 312
эллинизм дәуірінен бастап ол индивидке ауды. Феодализмде діни сана адам даралығынан басым түссе, жаңа дэуірде мэдениет адамды кайтадан барлык заттыд ѳлшегішіне айналдырды. Адам кұкыктарының бүгінгі түсінігі либерализмнен бастау алады, ал оньщ кѳрнекті ѳкілдері Локк, Гроций, Монтескье, Джефферсон, Смит, Милль жэне т.б. болтан. Осы тұламалар адамның өмір сүруге, кауіпсіздікке, еркіндікке, езушілікке карсы карсылык көрсетуге және т.б. іргелі кұкықтарын мемлекеттен тэуелсіз және онымен корғалуға тиісті адам жүріс-тұрысының табиги, ажырағысыз жэне касиетті нормалары ретінде негіздеген еді. Бұл жағдайда адам кұкыктарынын табиғи, жаратылыс сипаты дегеніміз олардын адам туылғанынан пайда болуы, адам кұкыктарының ажырамасыздығын жэне оларсыз индивидті котам мүшесі, нагыз әлеуметтік субъекті кьшатын ерекше адамдық касиеттерден айырылу катері пайда болатын олардың индивидке тірі жан ретінде тэн болуы, ал адам кұкыктарының касиеттілігін оларды ең