52
53
Ал ертесі құрбыны ертіп бірге өскен,
Күні бойы жинайтынбыз гүл десте.
Қайтатынбыз ойымызда түк те жоқ,
Бұзау еміп қойғанын да білместен.
Налығанда кейде өмір бекер деп,
Балалық-ай, елестейсің шекер боп.
Әлден өңі жүдеу тартқан жүрегім,
Енді қанша аңсарымды көтермек?
Болмаса да айтарлықтай еш себеп,
Ере берем өмір атты көшке кеп...
Жастығымды өткіземін жалындап,
Талай арман адастырып кетсе де...
Достарыңызбен бөлісу: