223
Ақын ту ған жер дің қа ді рін
«О, ту ан жер» ат ты өле ңін де:
О, ту ған жер, кең пей іл, құ ша ғың кең,
Са ған кө ңіл бұл қы нар күш-ағын мен.
Са ғы ны шым ды қа нат қып са ған қа рай
Ба ла пан дай тал пы нып ұша мын мен, –
де се,
«Да ла – ме ні а зы нам, жыр сан ды ым» де ген өле ңін де:
Да ла – ме нің қа зы нам, жыр сан ды ғым,
Жыр нә рі мен жер бал қып, бу сан ды құм...–
деп, ту ған жер дің то пы ра ғы нан нәр ал ған ақын екен ді гін көр се-
те ді.
«Ту ан жер, ту ан ау ыл ым бат ма ан» де ген өле ңін де:
Ту ған жер, ту ған ау ыл қым бат ма ған,
Еш кім ге бұл се зім ді был ғат па ғам.
Мен оның өзім ға на се зі не тін,
Қас тер лі қа сие тін жыр лап ба ғам, –
деп ту ған елі мен же рі не де ген се зі мін мақ та ныш пен паш ете ді.
Ақын өлең де рі – ту ған жер, Отан-ана ны нақ ты су рет, бей не лі
тіл, көр кем тә сіл мен өр нек те ге ні мен ерек ше ле не ді. Ба лық шы лар
ту ра лы
«Сан ду аш», мұ най шы лар дың ер лік ең бе гі не ар нал ған
«Ма ыс тау мар жан да ры», М.Өте мі сұ лы на ар нал ған
«Ал мас
ы лыш» шы ғар ма ла рын жаз ған. Шы ғар ма ла ры бү гін гі за ман-
дас тар өмі рі не, дос тық пен адам гер ші лік, мейі рім ді лік пен із гі-
лік ке ар нал ған.
Құ ді ре ті күш ті поэ зи яны
«Поэ зия» де ген ту ын ды сын да:
Поэ зия де ге нің – ха лық қа ны,
Қа сі ре ті, мұ ра сы, жа рық та ңы.
Ол – се зім нің орал мас мөл дір лі гі,
Уа қыт ша ңын бой ына да рыт па ды, – де се,
«Жыр – ме ні пла не там» ат ты өле ңін де:
Жыр – ме нің пла не там:
Бә рі осын да жи ға ным, тер ге нім де,
Се зін ге нім, сүй ге нім, сен ге нім бе,
Мі не зім бе, бол мыс па, көр мек үн бе–
Бә рі осын да, бас қа сы қал ды құм да, –
деп, бү кіл өмі рі нің мә ні жы рын да еке нін ай та ды. Бұл та қы рып ты
Достарыңызбен бөлісу: 
