Арман пв баспасы

230
Жі гіт те ір кіл ген жоқ:
– Есе нейі жоқ ел ді де ел екен, жұрт екен де се ңіз дер, қа ра 
өрт тей қап тап ке ле жат қан жыл қы сы ның бе тін кей ін бұр са-
ңыз дар екен. Осы ары зы мыз...
– Мы на көр ген сіз кім нің атын атап тұр өзі! Құй ры ғың ды 
тү ріп тас тап, дү ре леп ал сын деп тұр мы сың? – деп анайы аң шы 
атын те бі ніп-те бі ніп қал ды. Есе ней қо лын сер меп тоқ тат па-
ған да, әл де не ге ұры нып қа ла тын жайы бар. Жас жі гіт бұл 
жо лы сөз қай тар ған жоқ. Ба сын тө мен иіп, ары зы на жау ап 
кү тіп қал ды. Осын дай өжет жас тар ды Есе ней қат ты ұна та тын 
еді. Жиыр ма ға кел ме ген ба ла жі гіт тің сө зін де нәр де, зәр де бар 
екен. Осы лай өсі ре мін деп, үміт ет кен екі ұлы қа ра ше шек тен 
бір күн де қай тыс бол ға лы осын дай уыт ты жас қа қы зы ға қа рап 
қа лу шы еді. Өзі мен ру лас он ау ыл Си бан ның ішін де үміт етер 
өрен нің бә рін де сыр ты нан ба қы лай жү ре тін. Ба ла жі гіт ке 
қы зы ға тұ рып, «тү рік пен» Мү сі реп ке қа ра ды, жы лы жау ап 
бер де ген дей еді. «Тү рік пен» Мү сі реп жас жі гіт тің сөз сап-
тауы нан ашын ған дық ле бін өзі де та нып тұр ған. «Кір ме Күр-
леуіт» де ге ні не қа ра ған да, арыз ай та жі бе ріп отыр ған қай бір 
бай ау ыл дей сің. Сөз бі лер ақ са қа лы да бол ма ған-ау!
– Шы ра ғым, ары зың аяқ сыз қал мас, – де ді ол, – аяқ сыз 
қал ды ра тын арыз си яқ ты емес. Ау ыл да ры ңа осы ны ай та ба-
рар сың. «Тү сі игі ден тү ңіл ме» де ген дей, көр ген сіз деу ге ішім 
қи май тұр. Әт тең, ашын ған дық тан бол са да, аз ды-көп ті ас қақ-
тай сөй ле ге нің де бол ды. Ауы лы ңа мұ ны да ай та ба рар сың.
Ба ла жі гіт бұл жо лы да тез жау ап қай ыр ды:
– Ары зы мыз ды ай тып кел де ген жұрт ас қақ тай сөй ле деп 
тап сыр ған жоқ еді, аға лар. Со лай бо лып шық са, ай ып өзім де. 
Жүй елі сөз жүйе сін та бар, жүйе сіз сөз ие сін та бар де ген бар 
ғой. Мі не, айы бым! – деп аты нан тү се қа лып, ұзын шыл бы рын 
Кен же тай ға қа рай сер піп жі бер ді. – Әйт еу ір, ат же те леп жүр 
екен сің, мы на ны да же те леп жүр.
Со дан соң екі жол да сы ның бі рін тү сі ріп, со ның аты на мі ніп 
ал ды да, жө не ле бер ді.
– Ке ші ре кө рі ңіз дер, аға лар... 
Жол дас та ры бір ат қа мін ге сіп кет ті. Есе ней ұзай бер ген 
ба ла жі гіт ке ұзақ қа рап қал ды. Бір сәт ке ба ла сыз ды ғы бой ын 
би леп, бар ойы сол ба ла жі гіт тің со ңы нан ке тіп ба ра жат қан дай 
еді.

жүктеу/скачать 4,97 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: