ша бөлінеді», - дей келіп ғулама: «Этикалық қайырымдылықтар мен жаман қылықтар адам жанында адамгершілік сападан туа- тын әрекеттердің белгілі бір уакыт бойына көп рет қайталануы жэне оған бой үйренуі нәтижесінде пайда болып, тұрақтайды. Дэл өнердегі сияқты мұнда да ізгілікті эрекеттер кайырымдылыкка, теріс эрекеттер жаман қылықтарға бастайды», - деп жақсы, жаман қылықтардың қыр-сырын дәлдікпен айқындап береді (Әл-Фараби, 1975. 195-196 6.). Этиканы ол, ең алдымен, жақсылық пен жамандықты ажы- ратуға мүмкіндік беретін ғылым деп қарады. Сондықтан, оның эти ка жөніндегі тұжырымдамаларында жақсылық, мейірбандық кате- гориясы басты орын алады. Ғұламаның этикалық ойларынан терең гуманизмнің лебі еседі, адам баласын жаратылыстың, бүкіл жан иесі атаулының биік шоқтығы, сондықтан да, оны кұрметтеу, қастерлеу
