дейтін жолдарда әдеп пен шешендік тілдің сабақтастығын көрсетеді (Ж. Баласағұн, Құтты білік. 1986. 170 б.). Сөздің жинақталып, көркемдік тұтастырылып, эдептің ой қорытынды ретіндегі көріну түрі шешендік сөз өнері болатындығы туралы байлам жасай- ды. Олай болса, шешендік сөз өнерінің эдептік мазмұны Жүсіп Баласагүнның сөзімен айтқанда: «Біліп айтқан сөз білікті сана лар», - деген мақсатқа келіп тоғысады. Шешен тыңдаушысына: «Аталы сөзге арсыз ғана тоқтамайды», - дейтін талап қояды. Ақыл- ды адамдар болса, сөзді аз сөйлеп, көп ойланғанды жақсы көреді. Олар жаратылысқа қарап, оған ойланып, терең пікір қылып, со- нымен өздерінің жандарына қуат алуға құштар. Міне, бұл топтағы адамдар - сөздің қадірін эбден түсінгендер, ойдың тұңғиығына еркін бойлағандар. Нәпсінің азғыруына ермей, рухын өсіруге күш
