335
1
Сұрасаң
Мәди еді менің атым,
Кем емес еш адамнан салтанатым.
Кешегі Бауыр-Бошан ортасында,
Біреуден кем тумаған менің затым.
2
Арғы атам әулие өткен ер Қазыбек,
Бекболат оның ұлы болыпты бек.
Тіленші – одан туған абзал шері,
Қарадан хан боп өткен бәрі асыл тек.
3
Қақабай
Бапан еді бір туысқан,
Аянбай өле-өлгенше кек қуысқан.
Ақымақтық надандықтың бәрін тастар,
Болмады жанашырлық бір туысқан.
4
Шоқпардың жылқы жайдым даласына,
Не қылдым Қақабайдың баласына.
Өрісте жылқы жайып жатқанымда,
Бес солдат алып барды қаласына.
5
Абақты
қатар-қатар болады екен,
Ішіне жақсы, жаман толады екен.
Ішіне абақтының кіріп барсаң,
Көңілің су сепкендей болады екен.
6
Сүйендім абақтының шарбағына,
Сыйындым Қазыбек атам аруағына.
Бір күнде қаршығадай қалықтадым,
Бұл күнде мен аңшының қармағында.
7
Үшқара
басың биік мұнар шалған,
Сұмпиып өте шықты мына жалған.
Тар есік, тар босаға жаман екен,
Ер едім ел ішінде сайран салған.
8
Үшқара биігіңнен аса алмадым,
Жайқалтып жапырағың баса алмадым.
Есіме, қайран елім, сен түскенде,
Көл қылып көздің жасын баса алмадым.
337
Торыны
жайраңдатып мінген қандай,
Сыртынан қызды ауылдың жүрген қандай.
Болғанда ақшам мезгіл сайран етіп,
Үйіне ақ білеқтің кірген қандай.
Ат мініп, ойнақыдан құс салғанда,
Сылаңдап жез қарғылы ерсін тазы.
Басында
жігіт адам жігер болса,
Ғайып болмас қалқасына еткен назы.
345
Жібек шашың желкілдер тарағанда,
Жорға сұлу көрінер жарағанда.
Достарыңызбен бөлісу: